| |
Βουνά και θάλασσα, κρύα νύχτα κι ο αέρας
Λυσσομανάει καθώς χτενίζει τις κεραίες
Κι εσύ σκυμμένος ψάχνεις δυο σκόρπιες κουβέντες
Μήπως και απ' τη μοναξιά θα σε χωρίσουν
Στο νου σου φέρνεις τις εικόνες σαν ταινία,
Σαν ένα φιλμ που δεν το θέλεις να τελειώσει
Κι όλα αυτά που νόμιζες πως είχες νιώσει
Τώρα σου μοιάζουνε δίχως καμιά ουσία
Πίσω σου γδέρνει το μυαλό μία ιδέα,
Σαν απ' αυτές που είχες όταν ήσουν μόνος
Μα όσο αβάσταχτος κι αν είναι αυτός ο πόνος
Τη μάχη τούτη τη χρωστάς στον εαυτό σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
