| |
Σβήνουν απ΄ τη βροχή τα χνάρια, τα χαμένα.
Πλημμύριζουν σκοτάδι τα όνειρα, τα διαφανή.
Ο ήλιος δεν σε σφιχταγκαλιάζει πια,
έπαψε να λάμπει, στερέψατε κι οι δυο.
Δεν είναι τόσο που σε ζώνει η καταχνιά,
είναι που βουλιάζεις μεσ΄ την ίδια στέρνα
όπου μέχρι χθες αμέριμνα κολυμπούσες.
Νιώθεις καταχείμωνα να σε πηρουνιάζει το κρύο
και κλαις γιατί περνούν τα καλοκαίρια
χωρίς να θυμάσαι αν σ΄ έχουνε ζεστάνει.
Μάλλον πρέπει να βγάλεις απ΄ την κατάψυξη
στιγμές που λαχταράς να ξαναζήσεις
και να βάλεις στο φούρνο μικροκυμάτων
ότι έχει απομείνει απ΄ αυτές.
Τις άλλες, τις ασήμαντες
θάψ΄ τες για πάντα στο φρέσκο χώμα
μαζί με τα μπαγιάτικά σου χνάρια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
