Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132748 Τραγούδια, 271244 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δαμασμένα άλογα
 
[B]Δαμασμένα άλογα
Του Γιάννη Ποταμιάνου[/B]

Μπαίνω στο αίνιγμα κρατώντας
ένα κεράκι
Να φωτίζει τρεμοσβήνοντας
τις σκοτεινές γωνίες
Μα πάντα ελλοχεύει στο σκοτάδι
ένας Προκρούστης
για να κονταίνει τη σκέψη
με τη λογική

Μα όσο οι άδηλες αγωνίες μου
ψηλαφούν το πρόσωπο του αδιανόητου
Λογχίζει το τυχαίο τα πλευρά
της αναγκαιότητας

Γι’ αυτό αναθρώσκω
στα ουρανόσταλτα νέφη
να θησαυρίσω ονειρομορφές
και μύθους
για τα βράδια της μοναξιάς
τότε που το ασημένιο φεγγάρι, σφηνώνει
ανάμεσα
στα σφιγμένα δόντια μας
και μιμνήσκει το ανεπίστρεπτο ταξίδι

Όμως μακάριοι όσοι τρώνε και πίνουν
άκρατη την εκμηδένιση τους
Βαδίζοντας στα θολά τοπία
της συλλογικής βούλησης
Ταπεινοί σαν δαμασμένα άλογα
σέρνουν συντροφικά το βαρύ φορτίο τους
Γαληνεύουν έτσι οι πορείες τους
στα κακοτράχαλα μονοπάτια

Ναι μακάριοι όσοι προσμένουν
τη μυροφόρα άνοιξη
Να ραίνει με τα μύρα της
τη χειμωνιάτικη αποσύνθεση
Γιατί αυτοί ξέρουν
Πως η άνοιξη πάντα προπορεύεται
Πως φυτρώνει στη μέση του χειμώνα
Και γίνεται η πρώιμη αμυγδαλιά

Ναι μακάριοι αυτοί που ξέρουν
Πως ο μέγας ντελάλης της ελπίδας
ο έρωτας
Στιλβώνει τις τροχιές
των αστεριών
καθώς οδηγεί τα σμήνη
στα πύρινα ταξίδια τους

Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο

Γι’ αυτό. Στον έρωτα
ας αισιοδοξεί η φύση την αθανασία της
Στην συντροφικότητα
ας ελπίζει η ιστορία την δικαιοσύνη της

[B] 24 Ιουλίου 2010
Γιάννης Ποταμιάνος[/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 25
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
elsa98
15-10-2010 @ 14:29

Στην συντροφικότητα
ας ελπίζει η ιστορία την δικαιοσύνη της

::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καταπληκτικό

Καλό σου βράδυ .............
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-10-2010 @ 14:30
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
monajia
15-10-2010 @ 14:30
ΕΥΓΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Sofitsa
15-10-2010 @ 14:34
Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο

::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
aprobleptos
15-10-2010 @ 14:46
Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο

ΥΠΕΡΟΧΟ!!! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ... ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
Στιχομανής
15-10-2010 @ 14:50
Ναι μακάριοι αυτοί που ξέρουν
Πως ο μέγας ντελάλης της ελπίδας
ο έρωτας
Στιλβώνει τις τροχιές
των αστεριών
καθώς οδηγεί τα σμήνη
στα πύρινα ταξίδια τους

Πολύ δυνατο!!! Καλό βράδυ!
::up.:: ::theos.:: ::up.::
... άρα υπάρχω
15-10-2010 @ 14:57
Τι έγραψες Γιάννη...!!!

Όμως μακάριοι όσοι τρώνε και πίνουν
άκρατη την εκμηδένιση τους
Βαδίζοντας στα θολά τοπία
της συλλογικής βούλησης
Ταπεινοί σαν δαμασμένα άλογα
σέρνουν συντροφικά το βαρύ φορτίο τους
Γαληνεύουν έτσι οι πορείες τους
στα κακοτράχαλα μονοπάτια

Ταπεινοί... Γαληνεύουν...

Το κεράκι σου Προβολέας μας...!!!
Aνδρέας Lark
15-10-2010 @ 15:35
Αυτή η αντίστιξη σκέψης-λογικής έχει πολύ ενδιαφέρον (στην ορθόδοξη πατερική γραμματολογία τονίζεται επανειλημμένα ότι άλλο είναι η διανόηση-μυαλό κι άλλο ο νους γι' αυτό δεν ανησυχούν καθόλου για την επιστήμη-δεν μπορεί να κάνει τίποτα στο Θεό-ενώ οι επιστήμονες που δεν αντιλάμβανονται τη διαφορά μυαλού-νοός ανησυχούν για την εκκλησία του Χριστού. Με πιο τρόπο;...την παραβλέπουν)
Τώρα οι άδηλες ανάγκες πολύ ωραία παρουσιάζουν το γεγονός ότι ο άνθρωπος παραμένει ανερμήνευτος απ' το συνάνθρωπο γιατί ακόμα κι αν φαίνονται οι ανάγκες του ή από άμυνα ο ίδιος τις αρνιέται (άρα άδηλες ξανά) ή οι άλλοι κάνουν πως δεν τις βλέπουν (άρα άδηλες ξανά).
'τρώνε...πίνουν...την εκμηδένισή τους' προφανώς τρέφονται από την ταπεινότητας τους ή έστω (αν ενοχλεί η λέξη) απ' την έλλειψη ματαιοδοξίας.
Υπάρχει ωστόσο η καλύτερη 'αμοιβή' όχι υλική...θα τη βρουν στη φύση (η άνοιξη) θα τη φέρει ο έρωτας και θα την επιβάλλει η συντροφικότητα, τα δώρα της φύσης γι αυτούς που κοιτούν 'χαμηλά'.
nikarios
15-10-2010 @ 16:00
Πολύ ωραίος ο ποιητικός σου στοχασμός

Μπαίνω στο αίνιγμα κρατώντας
ένα κεράκι .........

και αν το αίνιγμα είναι ο ίδιος ο εαυτός μας γινόμαστε ο Παρατηρητής του και ίσως να μας αποκαλυφθεί κάτι από τα μυστικά του
ΚατεριναΘεωνα
15-10-2010 @ 16:36
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

ΚΑΛΟ ΣΒΚ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣ
sofiagera
15-10-2010 @ 20:34
Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Εξαιρετικό όλο!!!
στίχος
15-10-2010 @ 20:43

Εξαίρετο...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
**Ηώς**
15-10-2010 @ 23:02
Μα πάντα ελλοχεύει στο σκοτάδι
ένας Προκρούστης
για να κονταίνει τη σκέψη
με τη λογική ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
15-10-2010 @ 23:19
Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο


ΥΠΕΡΟΧΟ, Γιάννη...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
DimitrisPratsos
15-10-2010 @ 23:54
Γιαννη εχεις γινει πια ενας μεγαλος ποιητης ολοι καμαρωνουμε για σενα και ειναι μεγαλη τιμη που σ΄εχουμε στη παρεα μας
καλημερα και ενα μεγαλο μπραβο ::up.:: ::up.:: ::up.::
αντικλείδι
16-10-2010 @ 00:12
Ολα μα όλα, τα είπαν πιο πάνω οι συμφορουμίτες μου ...

Ας μην ασχοληθώ με το αυτονόητο για το εξαιρετικό έργο του ποιητή,
παρά μόνο να σχολιάσω την απλότητα και την καταδεκτικότητα του
στο να μπαίνει και να ασχολείται φιλότιμα με τις δικές μας δημιουργίες ...
Αυτό δείχνει και την άλλη πλευρά του "ανθρώπου Γιάννη" ...

Και τον ευχαριστούμε γι αυτό από καρδιάς !!!
TAS
16-10-2010 @ 00:18
Όμως μακάριοι όσοι τρώνε και πίνουν
άκρατη την εκμηδένιση τους

. .
Αταξίδευτος
16-10-2010 @ 01:20
Speechless
azoritis
16-10-2010 @ 01:44
Στην συντροφικότητα......η δικαίωση...η ελπίδα ...η γαλήνη....
μεγάλη λέξη ...και το νοημα της....μα χαμένη κάπου πιστεύω..
στο προσωπικό εγώ του σήμερα που βιώνουμε.............
εξαίρετα όλα τα ποιηματα σου .........
Ναταλία...
16-10-2010 @ 04:25

Ναι! Ένα κεράκι είναι η άνοιξη
Να φωτίζεις τον χειμώνα
Κι’ ο έρωτας μαχαίρι
Για να μοιράζει τη μοναξιά στα δύο

Πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Δέσποινα1971
16-10-2010 @ 04:54
Στον έρωτα
ας αισιοδοξεί η φύση την αθανασία της
Στην συντροφικότητα
ας ελπίζει η ιστορία την δικαιοσύνη της
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΜΝΗΜΩΝ
17-10-2010 @ 02:46
Ναι μακάριοι αυτοί που ξέρουν
Πως ο μέγας ντελάλης της ελπίδας
ο έρωτας
Στιλβώνει τις τροχιές
των αστεριών
καθώς οδηγεί τα σμήνη
στα πύρινα ταξίδια τους

όποιο και να διάλεγα κομμάτι γραφής σου
το άρωμα του έρωτα θαχε και την πνοή σου.....

Υπέροχο ποίημα ερωτικής ελπίδας και ζήσης Γιάννη.
Helene52
17-10-2010 @ 12:32
Όμως μακάριοι όσοι τρώνε και πίνουν
άκρατη την εκμηδένιση τους
Βαδίζοντας στα θολά τοπία
της συλλογικής βούλησης
Ταπεινοί σαν δαμασμένα άλογα
σέρνουν συντροφικά το βαρύ φορτίο τους
Γαληνεύουν έτσι οι πορείες τους
στα κακοτράχαλα μονοπάτια

Μαζί με όλους και εγώ .....Υποκλίνομαι .....
Την καλησπέρα μου Γιάννη
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
sofilia
18-10-2010 @ 08:13
ζηλεύω καλοπροαίρετα τα όμορφά σου λόγια πως μ αρέσουν τετοιοι στίχοι ΓΙάννη μου να εισαι καλά
jo angel
19-10-2010 @ 06:59
το διαβασα στα γρηγορα μα ειχα την αισθηση ενος παραφρων ντελαλη που μονολογει σε σοκακια σκοτεινα.... πανεμορφο
::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο