| |
monajia
17-10-2010 @ 02:26 |
Δε με τάισαν μέλι οι μοίρες
με θρηνούσαν σαν άδοξες χήρες
σε λιγμών δαιδαλώδη κανάλια
πάει καιρός που ξυπνώ στα ίδια χάλια.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Aνδρέας Lark
17-10-2010 @ 02:28 | Ρεαλισμός ως αντι-μύθος / αντι-παραμύθι.
Και οι δύο τελευταίοι στίχοι, ως αποκορύφωμα, ο 'ρεαλισμός' του έρωτα! | | TAS
17-10-2010 @ 02:29 | περπάτημα πάνω στο κύμα με γοβάκι - έστω και στενό . . ::angel.:: | | elsa98
17-10-2010 @ 02:33 | Δε φορούσα μαγείας μανδύα
για ν' αλλάξει ροή η ιστορία
ο,τι ξέχωρο είχα ποτέ μου,
μου το πήρες μαζί σου , καλέ μου...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | xelona
17-10-2010 @ 02:36 | Δεν περπάτησα πάνω στο κύμα
μια αστάθεια ειχα στο βήμα
μήπως ήταν στενό το γοβάκι??
άλλο νούμερο έπρεπε να' χει.
Μ'αρεσει πολυυυ!
::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
