| |
Θυμήσου όσα σ' έμαθαν παλιά οι δάσκαλοί σου
και τι ωραίες ζωγραφιές σού δείξαν' οι δικοί σου
και να 'σαι εδώ στο τέλμα σου ξανά υπνωτισμένος
όπως και τότε σ' αγκαλιές ήσουν νανουρισμένος.
Το άδειο σου χαμόγελο πηγάζει απ' τις στάχτες
τα βρώμικα αισθήματα σου γίναν' εφιάλτες
και χρόνια τώρα σε ξυπνούν να δεις τον ουρανό σου
που ξέβαψε στα μάτια σου όπως το πρόσωπό σου.
Τα λόγια που σου έλεγαν κάποιοι ονειροπόλοι
γυρνούν σαν τα φαντάσματα στη στοιχειωμένη πόλη
που η μάνα σου την έχτισε πάνω σε παραμύθια
με τείχη που εγκλωβίσανε την ακριβή αλήθεια.
Και τώρα πια βαρέθηκες, τα τείχη θες να σπάσεις
τους φόβους απ' το παρελθόν ζητάς να ξεπεράσεις
κι ο χρόνος στέκεται εμπρός, αμείλικτος εχθρός σου
σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στο όνειρό σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
