stixoi.info: Θραύσματα ονείρων

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	135260 Τραγούδια, 273538 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Θραύσματα ονείρων

Όταν γεννήθηκα μου είπαν να είμαι καλό και υπάκουο παιδί
και να πιστέψω σ' ένα Θεό που δεν είχα γνωρίσει μήτε δει
που είχε στα μάτια του την ευτυχία όλων μας
και στα χείλη του τις ανάγκες και τα θέλω μας
και έπρεπε στα γόνατα να σκύψω και να προσκυνώ
για να έχω το αύριο το αβέβαιο σίγουρο και βατό.

Και όταν πήγα να κάνω ένα βήμα να επιλέξω
τι θα με κάνει ευτυχισμένη και γεμάτη
είχα μικρό περιθώριο ελεύθερα να διαλέξω
μιας και η ανεργία μας σβήνει όλους απ' το χάρτη.
έτσι διάλεξα κάτι να μπορέσω να ζήσω
και φυλακίστηκα σ'ένα μέλλον
που ποτέ δεν θα αγαπήσω.

Τώρα μέσα στο κρύο, μουντό δωμάτιο
θραύσματα ονείρων πληγώνουν τα δάχτυλά μου.
ίσως -με λίγη βοήθεια- να καταφέρω να τα ξεκολλήσω από τη σάρκα μου
και να τα βυθίσω κάπου μέσα στη καρδιά μου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή...

στίχος 20-10-2010 @ 09:39	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
monajia 20-10-2010 @ 09:42	ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ................. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
horseman 20-10-2010 @ 09:53	Είναι που μάτωσαν τον ουρανό... κι οι στάλες της βροχής πύρινες... δια-περνούν τον πυρήνα των κυττάρων... κι η μάζα προσ-κυνά το είδωλο της σάρκας... αφαιρώντας τα χρώματα... ακρωτηριάζοντας το ουράνιο τόξο... στήνοντας δόκανα... στο βλέμμα που καλπάζει στ' απέραντο γαλάζιο... Στέλιος Κ. Πολύ καλές μεταφορές... δημιούργησε Εβίτα... έχεις αποθέματα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο