| |
Νυχτώνει και φεγγάρι κίτρινο ανεβαίνει
κάτι με πιάνει, με δεσμεύει και με αλώνει
με θλίβει που η ζωή περνά, δεν περιμένει
κι η μοναξιά τρώγοντας σάρκες μεγαλώνει
ηχεί σαν βιβλική εντολή ξάφνου η φωνή σου
« χτίσε μου λέει μια κιβωτό από λαμαρίνες
σπάσε τους κάβους που δεσμεύουν την ψυχή σου
και σώσε ,αν θέλεις να σωθείς, όλες τις μνήμες
του φόβου σου κόψε τις φλέβες με νυστέρι
νικούνε πάντα όσοι πιστεύουνε στη νίκη
θα ρθει μ’ ένα κλαδί ελιάς το περιστέρι
να σου υποδείξει την πατρίδα που σου ανήκει»
κι ενώ στα ερείπια του νου μου αποσταμένος
ήμουν, χωρίς να με ενδιαφέρει η σωτηρία
από το κύμα του καιρού στα δυο σπασμένος,
φώναξα μες στη νύχτα φτου ξελευτερία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
