| |
Όνειρα ζωγραφισμένα στην ομίχλη
άνεμος που πνίγει αγάπες σαν ξυπνά
σκέψεις και αναμνήσεις ζούνε μες την λύπη
χάθηκε η ελπίδα και πνίγηκα ξανά
Για ποιες αγάπες μου λες
τρομαγμένες αναμνήσεις απ' το χθες
για πιο παρελθόν μιλάς
για αυτό που σκοτώσαμε με μιας
Ξεθωργιάζει η αγάπη μες το χρόνο
μαραίνονται οι ωραίες μας στιγμές
το μόνο που νιώθω είναι πόνος
κάηκαν τώρα οι αναστημένες μας ψυχές
Να γύριζα πίσω πως θα θελα το χρόνο
να διόρθωνα τα λάθη απ'το χθες
μα ακόμα ακούω μια φωνή στο δρόμο
μην κλαις αγάπη μου...μην κλαις....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
