| |
[align=center]Κρατιέμαι απ’τον Οκτώβρη αν και παραδέχομαι
πως η σχέση μας δημιουργήθηκε μόνο από αγάπη για τη ζωή της κάθε στιγμής…
Ξεχωρίζω με ποιητικά ψέματα κι ενθαρρυντικές υποβολές
την περιοχή της απελπισίας στο μυαλό, την μεταλλάσσω σ’ ελπίδα , ώστε να μη μολύνει την περιοχή της προσδοκίας ,προσεύχομαι σιωπηλά για ισόβια ανοσία
σε παιδιάστικα πείσματα διαχωρισμού των εποχών…
Κι εκεί που χτυπάει φθινόπωρο η καρδιά μου ,
φοντάρει το γκρίζο κι η ψυχρούλα της ατμόσφαιρας
τις φλόγες των κεριών πάνω στο γραφείο μου
και
δειλά σαν αίσθηση από ανάμνηση
σαν χαρά ,που νιώθει άβολα να εκδηλωθεί πριν την ώρα της,
αχνά στο βάθος του μέλλοντα
μια μικρή αισιόδοξη φωνίτσα ψιθυρίζει:
Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
