| |
| | Στιχοσυνεργασια |  | | | (ΣΤΙΧΟΣ ή ΜΑΒΙΑ ΗΧΩ-IVIKOS) με ροπή προς έκδοση. | | |
Αντί προλόγου:
Πολλές φορές αντί για σχόλιο σε αρκετά στιχοφιλαράκια απαντούσα με στιχοσχόλιο,
εμπνευσμένο από το ποστάρισμα του ποιήματός του-αρκετά από αυτά τα ποστάρισα αργότερα -
Το στιχοφιλαράκι στιχος με την υπέροχα ανατρεπτική του γραφή, και αφού στιχοσχολίασα ένα δικό του προ μηνός, με προέτρεψε να συνεχίσω να στιχοσχολιάζω…
Επειδή αυτόν τον τρόπο γραφής τον είχα…παροπλίσει καιρό…..θα ήθελα να του απευθύνω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με τον τρόπο του, με προέτρεψε να ασχοληθώ πάλι γράφοντας έτσι…..
Τελικά αποφασίσαμε από κοινού, αφού φτάσουμε σε έναν αριθμό ποιημάτων να το ποστάρουμε αυτούσιο σαν ένα ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ πόνημα
Αυτός ο τρόπος παρουσίασης, ανεξάρτητα από ποιοτικό-ποιητικό υπόβαθρο-αυτό κρίνεται από τους αναγνώστες-θέλει να τονίσει ότι ο συγκερασμός απόψεων, η συναδελφικότητα ,και η κοινή πορεία
ομότεχνων, μόνο προς το καλό δείχνει!!!!!!!!!!
Τα υπόλοιπα στον ποιητικό λόγο των συνεργατών!!!!!!!!!
Στίχε, σ’ ευχαριστώ
ivikos
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Έ ν α ς ά ν τ ρ α ς
Ναρκώνω την προσμονή με διεγέρσεις
Υπολογίζω το εμβαδόν της
μεθοδεύοντας την έξοδο
Ο χρόνος στη σκήτη του ατσαλώνεται
Ένας άντρας
με κάλεσε πριν αιώνες
κι ο ήχος μ' έφτασε τώρα
- σφυρηλατημένος κι άφθαρτος
σκονισμένος και διεκδικητής
νοτισμένος και πυρπολητής -
ν' αφηγηθεί
νυχτερινά κυρτά συμπλέγματα
με το θύρσο και το δαυλό...
IVIKOS
Και απλωμένη στα παράταιρα της αφής
με τους μίσχους μιας άφθαρτης παρανόησης
διαστέλλεις το «τώρα» και το «αφού»….
Νομάδες λέξεις επαναστάτησαν
για τα έωλα της αφήγησης…
Οι νυχθημερόν παλλόμενες αορτές
τελματώνουν του χτες τ’ ανυπόστατα
χωρίς την αναίρεση της φυγής!!!!!!!!
Πωλούν τα «ενώ» στα…… παζάρια τους;
--------------------------------------- ---------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Υ π ε ρ β α τ ι κ ά
Για κάθε μια γενιά
κι ένας σταυρός
που δεν αίρει καμμιά αμαρτία
Κι εμείς, με θαυμαστή τόλμη
ψηλαφίσαμε τρομερές αναρριχήσεις
σε αναμέτρηση με το κενό
που από νωρίς,τη Μία αχτίδα γυρεύοντας
μας πλεύρισαν τα ερέβη
Καρδιά αποκομμένη - πνεύμα αποκομμένο
Λεπτές ανάσες ενταφιάστηκαν σε ληκύθους
Αξιέραστα πρω'ι'νά θυσιάστηκαν
σε εξιχνιάσεις εγκλήσεων
Σε πολύπτυχες λέξεις
αποσιωπήθηκαν αινίγματα
για ανατρεπτικούς ανατόμους
Φίλε μου, πού να σε κρύψω - ίαμα και φως
Σε ποια νηφάλια εκδίκηση , τ' αδύνατα να γίνουν δυνατά
Σε ποια αψίδα και σε ποια κατάνυξη να συναντηθούμε
Σε ποιο καταφύγιο να διασώσουμε τα χαμένα και τα ποθητά
...Είναι αδύνατο να συναγωνιστώ μία νεκρή...
IVIKOS
Πορεία στο χτες
και τανάπαλιν
πριν τα έναστρα θυσιαστούν ..εν χορδαίς…
Με των λαιμητόμων τις νύχτες που σμίξαμε
παράξενοι και νωθροί,
τρεις εποχές μακρύτερα των ζωών
αντλήσαμε κι άλλα ρητά προαιώνια
για τις λιτές του θανάτου παράτες μας
Μόνο τα σύνδρομα των «λευκών» μας παρέπεμπαν
σε αποτρόπαια νύχτας εγκλήματα
Κι αν θες λυτρωτές των ονείρων μας,
να οι πομπές για της μέρας το άβατο….
Μα ποιο των ερμηνευτών το απαύγασμα;
Σκιαγραφώντας τα ΝΑΙ των πολλών
οδηγείσαι στης γνώσης τα στέγαστρα;
Εν τέλει!
Οι σκιές παραχώρησαν
το ανεπαίσθητο θροϊσμα των φυλών
για μιά πιο βατή συγκατάνευση
Θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις στο φως;
Οι τηρητές …εντολών….θα το κρίνουνε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------------------------------------- ----------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ά 'υ' λ α
Ίσως να μην είμαστε
παρά αντικατοπτρισμοί
συμπαντικών περιπτύξεων...
Ίσως να είμαστε
επινοημένα εξιδανικευμένα ιδεογράμματα...
IVIKOS
Περιχαρείς όμως για το ιδεατό
δεν αναιρούμε των ψυχών τ’ ανταλλάγματα.
Το αντίβαρο του Σαββάτου μας πόνεσε
κι οι ελλιπείς ψαλμοί της Ανάστασης…
εξ ου, και το…χαρισάμενος…..
Τι να λικνίζουμε εφεξής:
τα αναλώσιμα της Αυγής;
των ιζημάτων το αντίδοτο;
τις ηδονές των φτωχών;
Δες το κι αυτό:
μπορεί και τα ΝΑΙ των δομών που αυτομόλησαν!!!!!
----------------------------------------------- -------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ο υ σ ί α
Εκεί
στην πτέρυγα των ονείρων
το κάτασπρο γιασεμί σου
λίκνο και βωμός
Εκεί
στα φθαρμένα σεντόνια
η ψυχή τυλίγει τα παλιά μυστικά
να τα κοιμίσει σε βυθούς
Εκεί
οι ιεροφάντες συνέταξαν τη συνάντηση
Εκεί
τα δάκρυα, σπονδές στη λειψυδρία δίσεκτων καιρών
η ζωή ουρλιάζει δίχως ήχο
η υπόσχεση αβίαστη
η έκταση των αισθήσεων
οι ιριδισμοί της στοργής
Εκεί
οι τιμωρίες εξαλείφονται
θεσπίζεται το μεγαλείο
η κινητήρια ορμή διεκδικεί αμετάβλητους θησαυρούς
Εκεί
η παρτίδα θα κερδηθεί
η ταπείνωση θα κοιτάξει τον ήλιο
η προσποίηση θα σωπάσει
η πληγή θα ξεθωριάσει
Εκεί
το παραπανίσιο δεν είναι ποτέ περιττό
η πυρακτωμένη ηχώ διαπερνά τις πανοπλίες
αποθεώνει το πάνσοφο της προσμονής
θρο'ί'ζει λέξεις ανείπωτες
Εκεί ,
που φτάσαμε σώοι
για να διακινδυνεύσουμε τα μελλούμενα ...
IVIKOS
Πιθανόν
οι φωνές τους να ρίγησαν
στο στυγνό…κι ανεξήγητο….
στα παλλόμενα ΝΑΙ!!!
και τανάπαλιν
Αν και χτες
το συρμάτινο φως κι οι εκλάμψεις του
παρεδόθη στο…ασήμαντο,
σε κενά χειροπέδων……..με φύλακες:
τα στεγνά των βλεμμάτων μας γιόματα.
Πιθανόν
τα Λοιπόν…τ’ ανατίναξαν
με ρωγμές, στους πλανήτες που χάθηκαν.
Μα οι φυγές, συνιστούν αδικήματα;
και κριτές;
οι Θεοί κι η φενάκη τους;
Αχ το φως
κι οι νυχτιές με τους δούλους τους,
κυβερνήσαν για αιώνες το σύμπαν σου.
Μόνο χτες
οι ορδές κάποιων…..πως;…
τα οχυρά τους παντού εγκατέστησαν.
Πιθανόν
να μας βρουν στων καημών τ’ αετώματα
με ρωγμές ενοχών….
με τα ίχνη θαμπά……
με τη Χάρυβδη άσπιλη…κι όμορφη…
και με ανέμων προικιά στις…. Αυλίδες σου
Πιθανόν
οι νεκροί να μην καίονται!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------------------------- ------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ε ν ά λ ι ο ς Ν α ό ς
Μπορώ
να περιμένω...
Με την περιβολή της αφοσίωσης
πείθοντας τον δυσάλωτο χρόνο
να μου δωρίσει τελικά τα τρόπαια
Εν τω μεταξύ
θα γελώ
με γλυκές φουρτούνες
και άγριες νηνεμίες
και θα τις τρέφω με αμάραντα νανουρίσματα
Θέλω
να περιμένω...
Και καθώς τα αχρονολόγητα
θα εκμηδενίζονται βαθμιαία
σοβαρά, ευλαβικά
θα διατηρώ τη θάλασσα φωταγωγημένη
έως τη θυσία της καταβύθισής σου...
IVIKOS
Αυτοπροβάλλεσαι…..και λοιπόν;
Θα δεχτούμε ξανά τις απόψεις σου
τώρα που των φυλών δεν υπάρχει αποτύπωμα
και τα νεογνά σημαδεύουν τα άκυρο;
Λίστα βολών
κατετέθη με δόγματα
μύρο παλιό σε μιά λήκυθο διάφανη
αν και τα…πριν…ουραγοί είναι, κι έπονται.
Με διογκωμένους ορίζοντες
οι νυχτιές προφανώς δεν αμβλύνονται,
οι σκιές μας απλά, παρατάνε τα σκήπτρα τους
φοβισμένες πολύ…με τελώνια και μάγισσες.
Αυτοπροβάλλεσαι…..και λοιπόν;
οι ιαχές σε εκτοξεύουν στα ύψη τους;
Νύχτα μου λες: οι θνητοί διαστέλλονται
Τώρα μου λες: θα τεστάρω τους φόνους μου
Πάντα μου λες: στα βατά..και στ’ ανάκατα..
Ένα δεν λες: σε πετύχαν τα βέλη τους;
-------------------------------------------- -----------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ε π α ν α φ ο ρ ά
Στις ηχηρές σιωπές ασφυκτιούν παλιοί διακανονισμοί
Οι βεβαιώσεις εξασθενούν απ' το βάρος μιας άστατης σκέψης
Από την ικεσία περνούν βιαστικά στην απουσία
Οι καθησυχαστικές ήττες, πιο προσιτές
Αποσύρομαι...πάλι
Σε δυσανάγνωστες υπόνοιες υποσημειώνω
ημερομηνίες...σαρκασμούς...επακόλουθα
Μια δύστυχη προσδοκία εξαγοράζει λίγες στιγμές
πριν εγκαταλειφθεί στο μαρασμό
Στο κατώφλι
οι ψίθυροι μπερδεύονται με τη βροχερή σκιά σου
Κι οι οδύνες επιστρέφουν με αδυσώπητη ισχύ
στην καταπονημένη αγωνία...
IVIKOS
Να λείψω μου λες τελικά
στον ρυθμό ν’ αντιτάξω τον χρόνο,
στις αιχμές;…την σφεντόνα σου;
Οι ένοχοι
να οχυρώνονται λες στων νεφών το αδιόρατο
στις αφίξεις του χτες,
σ’ ένα διάσελο,
κι οι λαμπροί ταυρομάχοι
να νοθεύουνε τ’ άλικα.
Σπιθαμή-σπιθαμή
θα φανεί στην ανίχνευση
κι ο χαμένος αυλός
και το τέλμα της Άνοιξης.,
πιο νωρίς-θα το δεις-
κι απ’ τον Όρθρο για το Άνισο…………
Ηχηρά των πελάγων τα κύματα
με αμυχές θλιβερών μακελάρηδων…..
Θεμιτά τα πλαγκτόν των τσιγγάνων μας!
Βολικό τ’ οχυρό μας στη θύμηση!
Βλαπτικές οι αιχμές σου για το αύριο!
Κι αν μου λεν: θυσιάστηκες πρόωρα;
--------------------------------------------------- ------------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Α π ό π ε ι ρ ε ς
Πού περιπλανήθηκες και κουβάλησες τόση λύπη
Ποιές καινούργιες λέξεις χρειάζονται , να ξαναγίνεις
εσύ
Ποιές ελευθερίες σε κρατούν δέσμιο
Καθώς σε φαντάζομαι σκυφτό
με το κεφάλι ανάμεσα στα ασύνετα χέρια,
ένα λαχανιασμένο κύμα στοργής τρέχει να σ' αγκαλιάσει
Στέγνωσα να παρηγορώ απουσίες...
Πού περιπλανήθηκες και συγκέντρωσες τόση οργή
Ποιά δύστοκα χρόνια, σου αρνήθηκαν την περίθαλψη
Ποιά ετυμηγορία συνθλίβει την υπομονή σου
Καθώς σε φαντάζομαι να κραδαίνεις την κραιπάλη,
ένας παλιός φόβος με φτάνει και με συντρίβει
Τραυματίστηκα στην τραχύτητα των εντυπώσεων...
IVIKOS
Τα ανιόντα της άβυσσου
στης πλημμύρας τα κράσπεδα
κι οι βροχές που προσμέναμε
πεζοπόρες…ασθμαίνοντας.
Θολά
τα τοπία μας σήμερα
τα φιλιά σου, φυγή στους ορίζοντες
με λυγμών πανωσέντονα.
Οι Φρύγες, θ’ ανοίξουν τα σύνορα…
Η Αργώ θα πετάξει, μεσούρανα…
κι οι Κολχίδες…Ωϊμέ!!! στα ερέβη τους.
Μα στην Στύγα μετράς της ορφάνια σου;
Στο ένθετο της Αυγής η θητεία σου,
οι οπλές των αμνών,
κι ένας Κέρβερος…
Θα το δεις:
οι σπασμοί σου θ’ αργήσουνε!!!!!!!
---------------------------------------------- -------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ο ι Σ ι ω π έ ς Α π ό Τ ώ ρ α
Τώρα πια
ΚΑΙ οι σιωπές μας θα μοιάζουν
Τυλιγμένες στο κρέπι των εξαπατημένων χρόνων
θα ταξιδεύουν άσιτες κι ακαθόριστες
Μπορεί και να συναντηθούν
κάπου στη χειραφετημένη πτήση τους
μα όπως πάντα
θα προσποιηθούν άγνοια
και τυφλότητα
Τώρα πια
κανένας κίνδυνος παράδοσης, μετάγγισης, απογύμνωσης
Οι σιωπές
οι σιωπές μας
δίδυμες εξαιρέσεις
που πάσχισαν σθεναρά
και αποκήρυξαν τη σπουδαιότητά τους
IVIKOS
Μα το λες σοβαρά;
Οι πλοκές θα δεχτούνε τ’ αντίστοιχα;
Κοίταξε:
Οι λιμνιώνες που ντύθηκαν έλη μας,
και τα θαλάσσια κήτη
σε παρότρυναν-λένε- και δέχτηκες!!!!
Οι σπονδές μόνο αφήσαν υπόνοιες…….
Τελικά
με τα σκάφανδρα των σιωπών αναδύθηκες
από βάθη λιμνών που χαθήκανε
αιχμηρή
με τα αιμάτινα δόρατα.
Θα σε πιω τις Αυγές στο ποτήρι μου;
Θα το δείξει η τσικνιά….στις θυσίες σου!!!!!!!!
----------------------------------------- -------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ν υ χ τ ε ρ ι ν ά
Τις νύχτες
προσκρούω στις έν-νοιες της μέρας
Οι λακωνικές επιθυμίες του πλήθους
καταφθάνουν αργοπορημένες
ν'αντικαταστήσουν
τα φαινόμενα με εικασίες
τις εικασίες με κινδύνους
Κι όπως οι λέξεις ποζάρουν ασύμμετρα
στην ασαφή ατμόσφαιρα,
νοιώθω να ευθύνομαι
για την κάθε άχρονη δυσπλασία του κόσμου
Τις νύχτες
προσκρούω σε ημιτελείς ανασυνθέσεις
προβάροντας τη λεοντή
για το λίγο της επόμενης μέρας...
IVIKOS
Οι τριγμοί
στους ολέθρους σου,
και τα σύνθετα ρεύματα των καιρών
-Τραμουντάνες…Γραικοί…Λίβας, κι Όστριες-
εναρέτως απρόσμενα
Λέγαν ξανά, πως τ’ ανόθευτα,
της Κυριακής τ’ απονήρευτα σύννεφα,
φέρναν βροχές, με αστραπές περιδίνησης.
Λέγαν μετά,
χαλασμοί μετατίθονται…
Σώπασαν δε
με του Νώε την έλευση!!!!!!!!
Μην αναμένεις
νυχτιές ανακρίσεων
ούτε κλαγγές, στων σπαθιών μας την πρόσκρουση.
Δες μοναχά τις Αυγές στην φενάκη τους.
Κι αν τα βατά, τιθασεύσουν το…άβατο; !!!!!!!!!!!!
-------------------------------------- --------------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Τ ε λ ε σ φ ό ρ η σ η
Το χρόνο με αποχαιρετισμούς θυμιατίζω
και τη δυσαρέσκεια την καίω σε φυγές
Κάτι φυγές φανατικές
σε ψεύδη βαφτισμένες
και στα κατάρτια των πόθων
δεμένες εφτά φορές
Ενδεχομένως
οι μορφολογικές λεπτομέρειες μου διαφεύγουν
και μόνο κάποιοι θλιβεροί απόηχοι
επικαλούνται μυθικές σκιές
τραυλίζοντας απαράμιλλες λέξεις
Όμως
στον επίλογο των ημερών
γνωρίζω πια
πως δεν λαθεύω ...
IVIKOS
Κι οι παλιές της σκουριάς πανοπλίες μου
-φερ.ειπείν-
κρεμασμένες στα δώματα.
Τ’ ανοχύρωτα λέω να καλύψουμε
με σφεντόνες κι ορύγματα.
Ν’ αρκεστείς στα δεινά που ξυφαίνονται
στον χαμό της Αυγής
στο φιλί το λειψό
στης φυγής τον Νοτιά, δίπλα στα έναστρα.
Ν’ αρκεστείς στην αφή της θωπείας μου…..
Μου ‘χες πει:
Θ’ αρκεστώ στις σχισμές της αγάπης σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φληναφήματα
κι οιμωγές των φτωχών………
Οι ρωγμές σου με στείλαν στα κάτεργα
Οι φυλές σου με ‘ράναν με θάνατο
Τα τρωτά σου σφραγίσαν τις πύλες μου….
κι η κραυγή σου ριγά:
Ν’ απλωθείς στα …βαθίσκιωτα!!!!!!!!!!!!!!!
----------------------------------------------------- -----------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Α θ ό ρ υ β α και α π ό ρ ρ η τ α
Όταν λουστεί κι η αυγή κι η δύση
και κάθε αδιάβατο βουνό
με το θαλασσινό αγιασμό των δακρύων μας
και βαθιά σε ωκεανούς αποδοχής
τα πρόωρα και τ'αργοπορημένα συγχωνευθούν
κι οι δυσπιστίες καταλαγιάσουν
ροδόσταμο τα χείλη τα πικρά όταν νοτίσει
και μόνο φως ανέσπερο ακτινοβολούν οι λέξεις
κι όταν οι αντίπαλοι ταφούν στις προδιαγραφές τους
και τ'αδιαφιλονίκητα αποδυθούν
και μεγαλόπρεπα βαδίσουν
στα παγερά του φθόνου μονοπάτια
αλώβητα για να σταθούν κι ευλογημένα
μπρος στην ευθύνη της ελευθερίας
τότε,αγαπημένε μου
μόνο τότε
θ'ανήκει ολοκληρωτικά ο ένας στον άλλο...
IVIKOS
Μα ναι!
Στους αντίποδες των λιμνών, οι προσμονές μου ματώσανε
Τα ηχηρά «παρ’ αβύσσω» ‘λαφρύναν το χώμα μου
Κι οι ενοχές…
Ω! ναι…οι απέραντες ενοχές
κατασπατάλησαν
λόγια!
Κι αγάπες!
Και έρωτες!
Ένας κραδαίνει τα ξίφη του μέλλοντος
άλλος ριγά στις ανάσες του μέλλοντος
δυό βολικοί προσκυνούν…ομοιώματα…
Κι εσύ στων σκιών το αποτύπωμα
Μόνη
Γυμνή
με τη ρότα στο απόλυτο
Κι όσο ναρθείς
γίναν κοίλα τα όνειρα
Αχ! οι βροντές
τα πελάγη αλυσόδεσαν………………..
Μα ναι!
στο φιλί θ’ ατενίσεις το μέλλον μας;
----------------------------------------------------------- -------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Μοιραίο να είναι ;
...επειδή
καθώς καταχωρήθηκε
στων συναινέσεων την κορυφή
ποδοπατώντας τις αναχαιτίσεις
οι φθαρμένοι ψίθυροι σιώπησαν
Η αγρύπνια του φθινόπωρου
απαριθμεί τις τελευταίες εκτιμήσεις
στα νυσταγμένα βήματα του νυχτοφύλακα
πριν αποχαιρετήσει την ανία...
IVIKOS
Διαθλώνται κι οι συναινέσεις
διατείνεται……………………..
αν και τα
πριν….
κατακτώνται με…ρόπαλα…
Θα διαφέρει το ανένταχτο σούρουπο
Ολημερίς με απλωτές
στα πελάγη της άβυσσου
φειδωλοί
στων Θεών τα κελεύσματα
και …ιταμοί
ναι!!!!!! ιταμοί…..στις αγάπες ….που χάνονται;
----------------------------------------------- ----------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Α ν τ ί δ ο τ ο
Ύπουλα η πικρία
την υπόσχεση δοκιμάζει
έτσι όπως εγκαταλείπομαι
σε πολύμορφους συμβολισμούς
ανησυχίες , φροντίδες
στραγγαλίζονται
σε τρείς τρομακτικές λέξεις...
Ριψοκίνδυνα
στην αστάθεια αντιτάσσω ένα άτολμο πείσμα
και σε ανώφελα ξενύχτια συμπαράστασης
συντηρώ τον ισχνό μου πόθο
συντροφεύοντας θλιμμένα νυχτοπούλια...
Πώς να σε ονομάσω ;
Θεμιτά και αθέμιτα
κατακτημένα
με δυο μαγικές λέξεις...
IVIKOS
Πέτρωσε λες και το…γεια ,και το…ανένταχτο
Κίτρο, και φως μοναχά, μας διέταξες,,
τα θυμιατά στον γκρεμό……μας διχάζουνε!!!!!!!!!
Πολύ νωρίς
στου αιώνα το πρίν…και πρωτύτερα….
έδενες πέτρες στης λίμνης το διάσελο
φύτευες νιες, που αγάπες προδώσανε
σμίλευες νιους για τα ρείθρα του αύριο
Μόνη
Λιγνή
με φεγγάρια στο μέτωπο
Θ’ αρκεστώ στις βροχές, μονολόγησες…
κι ήρθε νωρίς η ψιχάλα, το σούρουπο….
Αχ! ευτυχώς
που οι αγέρες μας, νότισαν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------------------------ ----------------
ΣΤΙΧΟΣ
Σ ι ν ι ά λ α
( Μεγάλος Ερωτικός )
Μυθικά χθεσινά μεγέθη...άψυχα καλέσματα...ανώφελα εξυμνήθηκαν
Υπομένω γή'ι'νους χρόνους για το μείζον του μετά
Δε χρειάζομαι παρά λέξεις...μουσική...φως - Θεέ μου κι είναι ήδη πολλά-
τον άνεμο στον ψίθυρό σου...τη βροχή στο σώμα σου
- Σ 'αιφνιδιάζω...για να με ξαφνιάσεις -
τη θλίψη στο φόβο σου...στη σιγουριά σου...
Οι προσμονές - αναρτημένες λέξεις-...αισθάνεσαι ;
να με καλέσεις , ήλιε , στη σκοτεινή σου ώρα...στις παραδομένες αντιστάσεις σου...
να με αναγνωρίσεις...
Αλλού το φως...αλλιώς οι φθόγγοι πειθαρχούν
στην αυστηρή σου τρυφερότητα...
τα μυστηριώδη να μου φανερώσεις...
μια γωνιά να μπαινοβγαίνω σε δυσβάσταχτες νύχτες...
Οι παρεμβολές εξασθενούν
Κάπου στις εχθρικές λεπτομέρειες,κρυπτογραφώ σινιάλα...
το παράξενο όνομα - την άρνηση αφαιρώ,μένει η ζεστασιά...μια στιγμή
μετά , με τα χέρια στις τσέπες απομακρύνεται
επιστρέφει μετανοιωμένα...
στη νύχτα που ορμάει απ'τα τζάμια αρπακτική...
Κι έπειτα,τι ;
σε ράγες...σε ατράκτους...σε άγκυρες ;
πού ορίζεται η συνάντηση ; σε νεύμα κρυφό ;
σε ό,τι καταρρέει με τον ανθρώπινο πόνο,κραυγές,απλές καθημερινές προσδοκίες ;...
Αυτά που χάνονται λυπάμαι
κάθε στιγμή νικημένη σιγοσβήνει σε καθρέφτες υδρατμών
- οι ανάσες που καίνε στον ορίζοντα...σε αποστάσεις ασφαλείας...
Πονάς ; διακινδυνεύω ερωτήματα...φοβάμαι ;
σκιές,σιωπηλές σιλουέτες επαναλαμβανόμενες
σκιές στην ψυχή,βαραίνουν τα άσκοπα βήματά σου...
εδώ, ό,τι γυρεύεις...
καταλαβαίνεις ; ερευνώ σημάδια κρυμμένα...στίξη...παράλειψη...ίσως...
ήχοι άγνωστοι, αγαπημένοι περιβάλλουν τη συστολή...
οπισθοχωρώ...για να έρθεις...
IVIKOS
Θα με αναιρείς…πριν το φως…κι ανεξίτηλα….
Προφανώς, στ’ ανοιχτά της σαγήνης σου
Οι λεηλατημένες αφηγήσεις παραδόθηκαν
σ’ ένα χρόνο λιτό, με ρωγμές στα φεγγάρια του.
Μόνο στ’ απόκοσμα, οι σιωπές φέγγαν άϋλες…..
Με προσγειώσεις λυγμών, στ’ ακρογιάλια σου
με λεηλατημένες αφίξεις ρητών προαιώνιων
με χυμούς απ’ το δέντρο της άβυσσου,
θες να βαφτούν προς το γκρι οι ανάσες σου;
Κι όταν τ’ αλλήθωρα Σάββατα συνιστούν συγκατάβαση,
πάρε ένα φως από ροζ απογεύματα,
κράτα λυχνάρι στης νύχτας το απόκοσμο,
πες μου νωρίς: Ν’ ατενίσω τα…έσω σου;…..
μα τι λες πάλι αστέρι μου
συλλογιέσαι πως…ΝΑΙ…θα χαθώ στα πελάγη σου
ερευνάς της αφής το ανιστόρητο πέρασμα,
αλυχτάς με φωνές που αναιρούν το σινιάλο μου;
Όχι να λες
σ’ εκδοράς παραμόρφωση…
σε ρωγμές απογεύματος….
σε νυχτιάς χαλαρής το αποτύπωμα…..
Πες μου το ΝΑΙ…..
να χαθώ στ’ αγριοκαίρια σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
----------------------------------------------------------------- ------------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Π ρ ο σ ε υ χ ή
Σε μυστικά δάκρυα φύλαξα αυγινό φως
για τα νυχτέρια
Η ζωή σε ρυθμούς εξαναγκασμένης βραδύτητας
Καπνός ανάκατος με ομίχλες
- μπελαντόνα για επιθυμίες...ασύγχρονες επιθυμίες
- κώδικες άλυτοι
Ο τρόμος στην αγανάκτηση του πλήθους
- βαλεριάνα για φόβους...ασύγχρονους φόβους
- γρίφοι άλυτοι
Ο άξεστος λόγος στις αίθουσες αναμονής
ο βήχας...ο πόνος...η κομμένη ανάσα
- προσευχή για απουσίες...συγχρονισμένες απουσίες
Σε ζήτησα
στις αποστάσεις , στις δυσαρμονίες
Ήρθες
με μια λέξη ανησυχίας
μια στιγμή ευλογημένη
μια αγγελική αγκαλιά...
IVIKOS
Προσφορά,
των φτωχών το ανεξήγητο
με ρυθμούς, που αφιονίζεται ο έρωτας…..
κι οι τριγμοί
στα μαγγάνια απ’ τα βάθη σου…..
ο ουσάρος θαρθεί διαμήνυσες
κι οι οπλές του, μ’ αιχμές, απ’ το ξίφος μου.
Ν’ αρκεστώ στις βολές της μπαλάντας σου,
πριν χρηστώ : ο παλιός Δευκαλίωνας;
Και να δεις! Δεν θαρθούνε ο πραίτορες…..
Αχ! των στιγμών, οι λυγμοί οι αιώνιοι…..
Αχ! της φριχτής σου φθοράς, κάποιοι νάρκισσοι……..
Αχ! για το χτες, που μαντήλι μου κούνησες!!!!!!!!!!
Ναι Νοσταλγός…………
Και μ’ αυτό……. ποια τα κέρδη μου;
--------------------------------------------- ------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Κ λ ί σ η
Δεν είναι ο έρωτας που εξοντώνει
αλλά οι απαιτήσεις του
Ξοδεμένα - άστοχα - χρυσά χρόνια
σπαράγματα κάποτε στο παλάγκο του θάνατου,
ταριχευμένες εφηβικές φωνές
στη φθίνουσα πραγματικότητα
Σε ιλίγγους πιθανοτήτων
οι σιωπές υποκλέπτουν είδωλα
επειδή
δεν είναι οι λέξεις που πληγώνουν
αλλά τα νοήματά τους
Πάλι και πάλι - αγανάκτηση ή αποδοχή ; ή αγανακτισμένη αποδοχή ;
ή εν τέλει αισθητή σαδιστική ικανοποίηση ;
Παραμερίζοντας εχθρικές περιστάσεις
σκοντάφτω σε ανδριάντες
- αλγεινές υπενθυμίσεις μηδαμινότητας
...κάποτε υπήρξαμε γνησιότεροι...
IVIKOS
Σ’ έραιναν λες τα νωπά σου τα σούρουπα
Φίρδην..μίγδην οι ευχές-γι’ αβλαβή μετανάστευση, για τα νέφη μιας ίντριγκας,
κι επωδός:
των παρόδων το σκίασμα.
Στις νοθείες του έρωτα:
το σμυρίδι στο χάδι σου,
το ρακί σου στο φίλημα.
Κι οι ιαχές τις βραδιές:
«Μοναχή, στ’ ακρογιάλια σου»……
Με Σινώπης πεντάδραχμα,
λυκαυγές στις ρυτίδες μου,
με ευνομούμενο….Ρο….
το τερπνόν της ανάγνωσης,
με τριβές,
τα νυχτέρια του σύμπαντος
κι οι Στρατοί;
-Καρφωμένοι στις…σάρισες…..
------------------------------------------------ -----------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ε υ ά ρ ι θ μ ο ι
Αδιόρθωτοι πλάνητες
στα καταλύματα του χρόνου
με το περήφανο σθένος της αβεβαιότητας
ορμητικοί ποταμοί σε βραχώδεις πεποιθήσεις
ενστικτώδεις κάτοχοι πανάρχαιων μυστηρίων
υποβλητικοί ήρωες σφυγμών και προθέσεων...
IVIKOS
Στα περιθώρια των λυγμών
στράγγιζα δάκρυα ευθύνης
.
Ο πλοηγός των σεναρίων μετακόμιζε αναφανδόν….
Φωτιές υδάτινες μεροληπτούσαν ξανά
-για κενά περιθώρια, υποβόσκουσες αρετές
-για του φόβου τα’ ανύσματα……
Οι χορδές των αδίστακτων ωρών
απλωμένες στ’ αέρινα
σηματοδοτούν, του θανάτου μας το άγγελμα.
Οι έλικες των αναγνωστηρίων
διαπομπεύουν τ’ ανώριμα,
κι οι άπιστοι στις……αυλές…..
ζωγραφίζουν…..γενίτσαρους……
Οι σπαθιές
ζυγιστήκαν για …..φόνισσες;
------------------------------------------ -----------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
A θ υ μ ί α
Ερημίτες τα χρόνια στου κόσμου τη θάλασσα
Οι φοβίες ,οι θλίψεις σε θαλάμους σιωπής
Μονωμένα αδιέξοδα - το καθένα γυρεύει
την κλωστή που το σύμπαν ενώνει
Εξουσίες σκληρές φτύνουν ωχρό δηλητήριο
κι η δυσμένεια ,σήψεις παραθέτει ,ηχηρά
Επικύρωση τέλους - στις σκιές θα λουφάξουν
τα υπέρμαχα κάποτε θαυμαστά μας ινδάλματα
Υπερόπτες σε απέλπιδα ,δυνάστρια καταδίωξη
Η ενόραση άχρηστη και τυφλή , σε ειρκτή
Παραβάτες του όνειρου ,ιχνηλάτες του τίποτα
με όπιο λίγης δειλίας ,θ'αμυνθούμε κι εχθρότητας...
IVIKOS
Διφορούμενα….πως….απ’ της νύχτας τ’ απώτερα
διαθλάσεις να δεις…σε ρωγμές πανικού….
Νηνεμίας στιγμές διοχέτευες
Πριν να δεις τον λιμό, ν’ αφανίζει την πόλη μου
Πελιδνός ο καιρός στου Φλεβάρη τ’ ανοίγματα
οι στιγμές του κακού, στις πηγές τις αστείρευτες
κι οι οδύνες του χτες, οι κυράδες του μέλλοντος
που μου λεν να μπλεχτώ τις νυχτιές στα υφάδια σου
Ενορίες νεκρών τα αγαπώ…που σημάδευες
φλεγμονές: το φιλί, και το χάδι στ’ απόκρυφα…
Μην ξαναλές: η καρδιά σου δυνάστης μου….
μέρες φωτιάς παλινδρόμησες μάτια μου.
Όχτος σεισμών, σε κρατήρες με ηφαίστεια
κι ίσως να πω το φιλί σου για λάβα μου.
Λες να βρεθώ στον σταχτί σου ορίζοντα;
Θες να σταθώ καταντίκρυ στον έρωτα;
--------------------------------------------------------- ---------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ε ρ ή μ η ν
Σε νυχτερινές περιπολίες συνενοχής
τα μοσχεύματα των πόθων μας
υποσιτισμένα , λιγόλογα
κατατρεγμένα απ' τη σκόνη του χθες
Η σκόνη του χθες
εμμένει σε ανώφελες προφυλάξεις
αναδεύοντας μακρινά κι ακαθόριστα σφάλματα
Μακρινά κι ακαθόριστα σφάλματα
με ολιγόπιστες επικλήσεις ίασης
σ' εξαθλιωμένες διαδρομές
...ενώ εμείς απουσιάζουμε...
IVIKOS
Με ορατόρια κωδικών
διοχετεύαμε τα ρητά της απόδρασης
με σαλπιγκτές των Άλπεων
ανακηρύτταμε πριγκηπέσες στ’ ανώδυνα
με λιτές αποδράσεις μου
οι φυγές….των αιώνων η ρύπανση.
Κι η αγάπη που λες
επική παραπλάνηση,
με ενοχές που σιωπούν
σ’ ενός θρήνου το απαύγασμα.
Προίκιζες ουλαμούς
φαλκιδεύοντας χώρες μου.
Στήριζες χορηγούς
δυναστεύοντας λόχμες μου.
Έστηνες τοκετούς
με νεοσσούς, τις….ελπίδες μας….
Θες και την γη, στις….εν πλω….μεθοδεύσεις σου;
------------------------------------------- ---------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ά ρ ρ η τ α
Χέρσα ζωή...άνυδρες εκδοχές
- κοινωνοί εμπαιγμών
Άσωτοι ουρανοί...άπιστες θάλασσες
- περιηγητές παραφωνιών
Οδυνηρές αποτυχίες...θλιβερές αγωνίες
- αρνητές υποταγής
Στην ολισθηρότητα του διφορούμενου
συγκρατήθηκα από μια μακρινή ανάσα
Και ο Πλάστης
την ώρα που κοιμόμουν
τελειοποίησε μια ξεχασμένη αρμονία
για να σου την προσφέρω.
IVIKOS
Παύση από πριν….γητευτές του ενώ
-κι οι φραγμοί, που διεστάλησαν
Έκφυλοι ουρανοί…..μυθικές εκδορές
-των ονείρων φυγόδικοι
Εμπαιγμοί των λιτών….κι οι φορείς των φιλιών
-με το στίγμα της Άνοιξης
Πολλά απ’ το χτες
με περιτύλιγμα διανόησης
και με αυλούς ηδονής
οι διττές περιηγήσεις σου
Αυλακιές
που χαράξαν τ’ ανόθευτα
θα σε σπείρουν σε σύμπαν,
να σε βρω……
στα θερίσματα!!!!!!!!!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 24
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | | |
|
στίχος
22-10-2010 @ 18:01 |
Καλημέρα σε όλους !!!
Μέσα από τη διαδικασία της συνεργασίας μου με τον Θανάση,ανακάλυψα πόσο σημαντικό και μη ανταλλάξιμο είναι να έχει κανείς την τύχη και την τιμή ,να περιστοιχίζεται από ειλικρινείς, σοβαρούς ,υπεύθυνους, προστατευτικούς και άκρως ταλαντούχους φίλους!!!
Θανάση ,απλά σ' ευχαριστώ !!!
Ελπίζω ,εύχομαι και θα χαρώ πολύ
η προσπάθειά μας αυτή, να βρεί πολλούς και πιο άξιους μιμητές.............. | | AETΟΣ
22-10-2010 @ 21:01 | ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή σας μέρα. | | αντικλείδι
22-10-2010 @ 21:07 | ΑΜΗΝ !!! Θερμά Συγχαρητήρια και στους δυο, οι πνευματικοί σας κόποι και η από κοινού συνεργασία, ας γίνει αφετηρία μίμησης σε κάθε τομέα, ιδιαίτερα εκεί όπου υπάρχει ανταγωνισμός και πισώπλατα μαχαιρώματα !!! Σας αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΓΕ !!!!!!!!!!! | | ΚατεριναΘεωνα
22-10-2010 @ 22:25 | με ροπή προς έκδοση.
ΕΙΘΕ
μπράβο και στους δυό σας. | | kallia
22-10-2010 @ 22:32 | καλημερα:)
πολυ καλη η προσπαθεια σας:)
Ευχομαι να φτασετε στον στοχο σας. | | Sofitsa
22-10-2010 @ 22:42 | Μπράβο σας! Συμφωνώ απολύτως με το αντικλείδι! Μακάρι να καταφέρουμε όλοι μας να βγάλουμε από μέσα μας τη γάγγραινα του ανταγωνισμού και να ξαναγίνουμε απλοί κι όμορφοι άνθρωποι! ::hug.:: | | αντικλείδι
22-10-2010 @ 22:50 | Να συμπληρώσω κάτι ακόμα εις το "επίσημο" του πράγματος !!!
Πιστεύω ακράδαντα, πως ελάχιστοι που ασχολούνται με την ποίηση
μπορούν να γράψουν έτσι, ακόμα και να κατανοήσουν τα νοήματα αυτά
διαβάζοντας σας !!! Είναι δύσκολος ο τρόπος γραφής, ο χειρισμός της
γλώσσας και των νοημάτων ...
Εδώ ξεφεύγει ο πήχης και στοχεύει στο ρεκόρ !!!
Και πάλι δίνω ευχές από την καρδιά, να παραμείνει το μυαλό σας αστείρευτο
μέχρι τα βαθιά σας γεράματα και πάντα τα παιδιά σας να είναι περήφανα για
την "τεράστια" κληρονομιά που θα βρουν από εσάς, "τους γονείς" τους !!! | | oneiropola
22-10-2010 @ 23:42 | ........ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: .......... | | daponte
23-10-2010 @ 00:18 | Μπράβο σας παιδιά! ::up.:: ::yes.:: | | μηχανοδηγος
23-10-2010 @ 00:24 | Πάντα έτσι....!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=HqNBhRiLetg
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | monajia
23-10-2010 @ 00:30 | ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | iokasth
23-10-2010 @ 00:37 | ΚΑΙΣ ΣΟΥΣ ΔΥΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!
Τιποτε άλλο..
ΝεφΕλλη | | Aνδρέας Lark
23-10-2010 @ 00:56 | 'Σε πολύπτυχες λέξεις αποσιωπήθηκαν νοήματα για ανατρεπτικούς ανατόμους'
Τώρα εμένα γιατί μ' αρέσει αυτό; Να σας πω...γιατί η ποίηση δεν είναι μόνος αυτός που γράφει... Γιατί, διαφορετικά, θ' ανέβαιναν κάθε καλοκαίρι οι τραγικοί;
'Είναι αδύνατο να συναγωνιστώ μία νεκρή'
Αν νεκρός είναι ο εαυτός που υπερβαίνει τα πάθη του και πάει να συναντήσει το φως, θα ήθελα πολύ να είχα έναν τέτοιο ανταγωνιστή...
'τρεις εποχές μακρύτερα των ζώων
αντλήσαμε κι άλλα ρητά προαιώνια
για τις λιτές του θανάτου παράτες μας'
αυτό που δεν πρέπει (τρεις εποχές απ' τα ζώα) να είναι ο άνθρωπος το υποστηρίζει αντλώντας απ' τα προαιώνια (έξω απ' το χρόνο, στο επέκεινα το θεϊκό) μπας και γευτεί κάτι (λιτές παράτες) απ' αυτό που είναι η αθανασία.
'Άϋλα'-πλατωνική θεώρηση (σε προσωπικό επίπεδο δεν θα πάρω)
'Μπορεί και τα ΝΑΙ των δομών που αυτομόλησαν'-επαναστατικότητα
Απ' την 'Ουσία' κρατώ:
'η παρτίδα θα κερδηθεί'-ο λόγος-ερμηνευτής θα καθιερωθεί
'η ταπείνωση θα κοιτάξει τον ήλιο΄-ο Σωκράτης θα κοιτάξει τον Χριστό
'η προσποίηση θα σωπάσει'-ό,τι ειπώθηκε για να εντυπωσιάσει (περιττή Δύση-κομμάτια Αναγέννησης και Διαφωτισμού / δήθεν Ανατολή-σιωπή που γρατζουνάει την καρδιά)
'η πληγή θα ξεθωριάσει'-αυτό που ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, γαμώτο...Sorry!
'στα παλλόμενα ΝΑΙ'-η αποφατικότητα που πρέπει να αφήνει περιθώρια για ανατροπές ή η αποφατικότητα που που πάλλεται 'χαίρει' στην αυτάρκειά της;
'οι φυγές συνιστούν αδικήματα;' ΝΑΙ...στο λέω εγώ που είμαι ευθυνόφοβος...
'θα γελώ με γλυκές φουρτούνες (Σταυρός) και άγριες νηνεμίες (Νιρβάνα)
'Θα δεχτούμε ξανά τις απόψεις σου
τώρα που των φυλών δεν υπάρχει αποτύπωμα;'
ΝΑΙ...όταν ο προσωπικός λόγος αγκαλιάσει τον προαιώνιο Λόγο τότε αναδιπλώνεται το ατομικό και φυλετικό στο ουσιαστικά επι-κοινωνιακό..
'θεμιτά τα πλαγκτόν των τσιγγάνων μας' στο σημείο που το άναρχο (τσιγγάνοι) ξεπερνά τις συμβάσεις του κατεστημένου σε μία κίνηση να θρέψει τις βαθύτερες ανάγκες (όπως το πλαγκτόν τα μη ορατά ψάρια)
'στέγνωσα να παρηγορώ απουσίες'-άνθρωποι με ανάγκες και επιθυμίες εγωικές (απουσίες στην εξέλιξη των σχέσεων)
'στο ένθετο της Αυγής'-τόσο λίγο και περιστασιακά...
'νοιώθω να ευθύνομαι για την κάθε άχρονη δυσπλασία του κόσμου'-η αδυναμία του λόγου να επι-κοινωνήσει παραμορφώνει τον κοινωνικό ιστό
'θ' αρκεστώ στις σχισμές της αγάπης σου'-σχισμές (λάθη / αδυναμίες) είναι οι άνθρωποι..η αποδοχή τους φέρνει την αγάπη σε μια κίνηση κυκλική-αμφίδρομη
'ύπουλα η πικρία την υπόσχεση δοκιμάζει'-αν δεν υπάρχει υπομονή εξυφαίνεται πικρία γι' αυτό που αργεί να έρθει...
'ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΤΕΡΑ...ΤΑ ΡΕΙΘΡΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟΥ'-Μπορεί ο ποιητής να μιλήσει για το 'πριν από το χρόνο'; Αυτή η ποιητική εικόνα είναι το big bang της ποίησης!!!Ασύλληπτη...μάλλον δημιουργήθηκε σ' ένα κοίλο όνειρο!!!
'Θα με αναιρείς πριν το φως'-μόνο έξω απ' αυτό μπορούμε ν' ακυρώνουμε τους άλλους...'κι ανεξίτηλα'-η απόλυτη άρνηση αλλήλων στ' αλμυρά νερά των παθών:'στ' ανοιχτά της σαγήνης σου'
'ερημίτες τα χρόνια'-οι άνθρωποι που ήρθαν, που έρχονται, που θά 'ρθουν (τα χρόνια) / που κοίταξαν μέσα τους μακριά από εξωτερικά κελεύσματα (ερημίτες)
ΠΑΡΑΠΑΝΩ από ενδιαφέρον το πάντρεμα...Άμα υπάρχει (θεία) κοινωνία τότε ο γάμος είναι μυστήριο και κυοφορεί παιδιά-ποιήματα!!!
Βέβαια θα μου πείτε με κάτι έξω-μόνο-παρά-προ-δυσ-πολύ-...γαμικά έχουμε παράγωγα-υλικά για να γράφουμε όσοι θέλουμε μετά πάνω σ' αυτά τα θέματα!
| | aspigon
23-10-2010 @ 01:17 | MBRAAAAAAAAAAVO!!!!!!!!!!! PEDIA PARADIGMA PROS MIMISI
ISASTE KATAPLIKTIKI KE I DIO... SAS EFXOME ME OLI MOU TIN KARDIA E-PI-TI-XI-A ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: IPOKLINOME | | DimitrisPratsos
23-10-2010 @ 02:29 | καλημερα παιδια. δεν το διαβασα ολο Αλλα οσο διαβασα
ηταν εξερετικο μπραβο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | peiraiotissa
23-10-2010 @ 03:12 | Μπράβο ρε παιδιά....μας κάνετε περήφανους!!!!!!!!! | | poetryf
23-10-2010 @ 04:07 | Τα περισσότερα τα είχα ήδη δει...
μπράβο και στους δυο σας! Χαίρομαι να σας διαβάζω ! ::yes.:: | | curious
23-10-2010 @ 07:27 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | petrwnas
23-10-2010 @ 07:35 | Μπράβο σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΛΑΧΕΣΙΣ
23-10-2010 @ 08:00 | "αμάραντα νανουρίσματα"...μπράβο παίδες... | | heardline
23-10-2010 @ 13:05 | Πολύ καλή και επιτυχής συνεργασία, θα έλεγα αρμονική !!! | | Μολυβένιος Στρατιώτης
24-10-2010 @ 16:04 | Το κρατάμε το αριστούργημα σας και αναμένουμε καινούριες ποιητικές περιπέτειες. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
24-10-2010 @ 22:32 | ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στους Ποιητές
με όλη μου την αγάπη
| | Helene52
25-10-2010 @ 00:14 | Μπράβο σας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
