| |
Ανέλπιδες προσπάθειες προσαρμογής στο τεχνητό γίγνεσθαι που ροκανίζει τις τελματωμένες πτυχές του αύριο. Αύριο, μεθαύριο, την άλλη τη βδομάδα, τον άλλο το μήνα θα ξαναέρθει το καράβι, μια αναπάντητη κλήση θα δονήσει τον αγέρα που τόσο άηχος κατάντησε να μοιάζει.
Ο πόνος που νιώθεις ανάμεσα στα σπλάχνα σου δεν είναι το στομάχι σου που διαμαρτύρεται αχάριστο νυχθημερόν. Είναι οι φωνές των κοπιώντων και πεινώντων αγαθών πλασμάτων που ξεβράζει το τέρας του παγκόσμιου θεριού, της νύχτες δίπλα στο κρεβάτι σου.Μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση, λίγο μετά από τις δακρύβρεχτες αλλοπαρμένες ιστορίες, λίγο πριν τα κλαμπατσίμπαλα και τις ημίγυμνες θεές του σεξισμού.
Φοβάσαι όπως όλοι να κοιτάξεις προς τα πάνω, ψάχνοντας στο στερέωμα την αλήθεια. Βολεύεσαι όπως όλοι, προτιμάς το ανώριμο, το εφήμερο και οχλικό, προσπερνώντας τη βροχή που κελαηδά πάνω στους τσίγκους και τον ήλιο που ξαπλώνει στα μελτέμια του Αιγαίου
Θα έρθω να σε τσιμπήσω κάποια μέρα. Σε θέλω για σύμμαχο.
Θα πονέσεις το ξέρω, πιο πολύ από το βελόνα της νοσοκόμας, πιο πολύ από το κεντρί της σφίγγας.
Κι ύστερα θα ξυπνήσεις θα έρθεις μαζί μου, κοιτάζοντας το μαντρί από μακριά, με τα παχιά του πρόβατα που ιδέα δεν έχουν για τους λύκους με την προβιά που τα παραμονεύουν. Για τον τυφώνα που θα έρθει αρχικά γελώντας και ύστερα αλώνοντας την ξεπεσμένη Ρώμη. Ελπίζω να προλάβω.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
