| |
| | Στου ορίζοντα την άκρη 3 |  | | | Ευχαριστώ όσους με παρακολουθείτε. Σήμερα καταχωρώ την τρίτη συνέχεια,κομμάτι της οποίας έχω καταχωρήσει πρωτίστως Οι επόμενες συνέχειες (εκτός μία που είναι πάρα πολύ μακριά), καταχωρούνται για πρώτη φορά | | |
[align=center] ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Μεγάλωσα. Ήρθε καιρός να μπω σ' ένα καράβι
κι όλες τις θάλασσες της γης να πάω να γνωρίσω
τα όνειρα όπου παιδί στη σκέψη είχα βάλει
τώρα που άντρας έγινα, να πραγματοποιήσω
αφήνω γεια στον τόπο μου, τους φίλους και τη μάνα
στο ακρογιάλι το μικρό που πάντα κολυμπούσα
στα χρόνια μου τα παιδικά που έστηνα δοκάνια
και στα αγκάθια που σκληρά τα πόδια μου τρυπούσαν.
Δασκάλοι που μου δείξατε στη γη να περπατάω
και που φυτέψατε φτερά στη σκέψη μου να θέλει
όλο τον κόσμο να γυρνώ, να ζω και να μεθάω
από κρασί π' ωρίμασε στης φύσης το βαρέλι,
παρέα με τις ξωτικές γυναίκες του πλανήτη
όπου ποτέ δεν σκέφτηκα πώς είναι, με τι μοιάζουν
και που φυλά για έκπληξη ο χρόνος ο αλήτης
για όσους τη ρουτίνα τους μπορούν να θυσιάζουν.
Και συ καρδιά μου παιδική που έχεις μείνει πίσω
σε μια ανάμνηση παλιά, στα παιδικά τα χρόνια
μην το ζητάς, δεν πρόκειται για να ξαναγυρίσω
στα χρόνια όπου φόραγα κοντά τα παντελόνια
μεγάλωσα. Και η ζωή μπροστά πηγαίνει πάντα
το ρεύμα της ακολουθώ, τ' αφήνω να με σέρνει
σ' ένα γλυκό νανούρισμα, σε μια γλυκιά μπαλάντα,
σε μια στιγμή που χάνεται, σε άλλη μια που μπαίνει.
Η θέληση που σμίλεψαν τα χρόνια κι οι στερήσεις
είναι εφόδιο μοναχό στον κόσμο που πηγαίνω
και τούτο είναι αρκετό να αντιμετωπίσει
όποιο εμπόδιο κι αν βρεθεί στις στράτες που διαβαίνω
φεύγω, αλλά στο άγνωστο δεν πάω να πλουτίσω,
να συναθροίσω θησαυρούς και πίσω να τους φέρω.
Την εμπειρία μιας ζωής θέλω να αποκτήσω
και ότι άλλοι ξέρουνε, θέλω κι εγώ να ξέρω.
Πλημμυρισμένο το μυαλό με πεθυμιές και σκέψεις
έδωσε μόλις προσταγή για να εγκαταλείψω
όλα που μέχρι σήμερα είχαν δικές τους θέσεις
και περιπέτειες άγνωστες να βγω ν' αναζητήσω
τα βήματά μου βιαστικά με φέρνουν στο καράβι
όπου μαζί μας θ' ανοιχτεί σε πέλαγος γαλάζιο.
Τα κύματα το γλείφουνε κι αυτό κουνά με νάζι
ζερβά δεξιά τα ξάρτια του δεμένο στο μουράγιο.
Στα πλάγια και στην πρύμνη του γραμμένο τ' όνομά του
με κεφαλαία γράμματα πάρα πολύ μεγάλα
και μια σημαία γαλανή πλαισιώνει τη θωριά του
που ζωγραφίζει στην ψυχή το όνομα: Ελλάδα
όνομα που στη σκέψη μου για πάντα ίσως μείνει
μπλεγμένο μέσα στις στροφές ενός καινούριου κόσμου
σε οτιδήποτε συμβεί, σ' όποια στιγμή κι αν γίνει
κάδρο σε τοίχους διαφανείς του ψυχικού μου κόσμου.
Το όνομα του καραβιού είναι το ΙΩΝΙΑ
ένα επίσης σύμβολο στης σκέψης το ντουλάπι
όπου θα μείν' ασκούριαστο απ' την πολυκαιρία
στο πρώτο το ταξίδι μου για τ' άγνωστά μου κράτη.
Με βήματα ανάλαφρα πηδώ μες στο καράβι,
τα λιγοστά τα ρούχα μου σε μια βαλίτσα φέρνω
κι η φλόγα που με κυνηγά αρχίζει να ανάβει
με νοερό προσάναμα από 'να τόπο ξένο.[align=center]
[B][/align][align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ψάξε το γιατί (procura porquê) | | | |
|
monajia
24-10-2010 @ 21:19 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.......................
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ...........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | curious
24-10-2010 @ 22:01 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | στίχος
24-10-2010 @ 22:31 | Καλημέρα Δημήτρη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | χρηστος καραμανος
24-10-2010 @ 22:50 | Μεγάλωσα. Ήρθε καιρός να μπω σ' ένα καράβι
κι όλες τις θάλασσες της γης να πάω να γνωρίσω
τα όνειρα όπου παιδί στη σκέψη είχα βάλει
τώρα που άντρας έγινα, να πραγματοποιήσω
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ!!!ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΑΒΑΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | idroxoos
24-10-2010 @ 22:51 | καλημέρα ...πολύ όμορφο!!!!!! ::yes.:: | | Helene52
25-10-2010 @ 01:10 | Καταπληκτικό !!!!!!!
Καλημέρα Δημήτρη και καλή εβδομάδα
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | petrwnas
25-10-2010 @ 01:24 | Καλημέρα Δημήτρη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
25-10-2010 @ 02:46 | Και συ καρδιά μου παιδική που έχεις μείνει πίσω
σε μια ανάμνηση παλιά, στα παιδικά τα χρόνια
μην το ζητάς, δεν πρόκειται για να ξαναγυρίσω
στα χρόνια όπου φόραγα κοντά τα παντελόνια
μεγάλωσα. Και η ζωή μπροστά πηγαίνει πάντα
το ρεύμα της ακολουθώ, τ' αφήνω να με σέρνει
σ' ένα γλυκό νανούρισμα, σε μια γλυκιά μπαλάντα,
σε μια στιγμή που χάνεται, σε άλλη μια που μπαίνει.
Σε παρακολουθώ ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | estia
25-10-2010 @ 04:58 | Φεύγω, αλλά στο άγνωστο δεν πάω να πλουτίσω,
να συναθροίσω θησαυρούς και πίσω να τους φέρω.
Την εμπειρία μιας ζωής θέλω να αποκτήσω
και ότι άλλοι ξέρουνε, θέλω κι εγώ να ξέρω.
Καλημέρα Δημήτρη
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
