| |
Σε ένα αδιάβατο ορυχείο της αλήθειας,
βρήκε η σκέψη μου μια νέα διαφυγή.
Διαμάντια ἠσαν τα κομμάτια της συνήθειας,
αλλά σαθρά του "σ’αγαπώ" σου τα επειδή.
Νύχτες αλλόκοτες βουλιάζουν στην ανάγκη
να βρεί η στάχτη του ανέμου την ροή.
Φωτιές σμιλεύουνε του πάθους το φαράγγι
σαν μετατρέπουν την σκλαβιά σε ηδονή.
Χέρια ληστές στα ιριδίζων μας ξενύχτια
λαγούμια κόκκινης κατάρευσης του νού.
Μια κυνική από τα σπλάχνα σου βοήθεια
να πούμε "ναι" στην λογική του χωρισμού.
Κυμματιστές οι προσδοκίες μας για πτήση
πάνω στο ψέμα των αλόγιστων δεσμών.
Ειλικρινές οι αυταπάτες πριν την δύση
των πειρασμών μας σε γιορτή συμβιβασμών.
Λόγια που θάφτηκαν, θλιμμένο προσωπείο
κ΄οι θυγατέρες των λυγμών σε μια ευχή.
Χρυσή η λατρεία στου χθές το τοπίο
σε κάλπικο αύριο η έννοια "μαζί".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
