| |
| | Στου ορίζοντα την άκρη 5 |  | | | Ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας χθές. Καλή ανάγνωση. | | |
[align=center]Μετανάστες (συνέχεια)
Πρώτα να δεις τη Νάπολη κι ύστερα να πεθάνεις
τότε σε μέρες πιο παλιές κάπου τόχα διαβάσει
μα τούτο το συναίσθημα σε μένανε δεν πιάνει,
κι αν δεν την έβλεπα ποτέ, πολλά δεν θάχα χάσει.
Καινοτομία ήτανε το στέγνωμα των ρούχων,
που τα κρεμούσαν αψηλά στους δρόμους από πάνω
κυλότες κάλτσες και λοιπά, θέα κοινή εκ τούτων
και κάτι πόδια τριχωτά που το μυαλό μου χάνω.
Γιατί ως τώρα νόμιζα πως οι γυναίκες έχουν
τα πόδια τους ατρίχωτα, προνόμιο της φύσης
και τώρα μόλις έμαθα πόσο πολύ προσέχουν,
η καθεμιά τα πόδια της καλά να τα ξυρίσει.
Δυο μέρες στη Νεάπολη με τους μακαρονάδες,
τα μακαρόνια έμαθα να τρώω με κουτάλι
μεγάλωνε το τσούρμο μας και κλαίγαν οι μανάδες
αφού δεν ξέραν τα παιδιά αν θα τα βλέπαν πάλι.
Και σάλπαρε το Άνα Σέ να πάει Βραζιλία,
με Έλληνες και Ιταλούς, όλοι μας μετανάστες,
που όποιοι λόγοι μας ωθούν και όποια η αιτία
κάποια στιγμή θα ήμαστε σε άγνωστές μας στράτες.
Περάσαμε το Γιβραλτάρ και πιάσαμε Μαδέρα,
ένα νησί πανέμορφο στ' ωκεανού την άκρη,
αλλά και τούτοι φεύγουνε για να βρεθούνε πέρα,
σε άλλη γη φιλόξενη στ' ορίζοντα τα βάθη.
Για λίγο περπατήσαμε στους όμορφούς της δρόμους,
κι ο καπετάνιος σφύριξε, επιστροφή προστάζει
και οι γυναίκες νιώθοντας του χωρισμού τους πόνους
με τα υγρά τους βλέφαρα κοιτάζουν το καράβι.
Κάτι χελιδονόψαρα στο πλάι μας πετάνε,
Πορτογαλίδες νεαρές κυκλώνουνε το πλοίο
τους ρίχνουμε νομίσματα, στη θάλασσα βουτάνε
τα πιάνουνε και χαιρετούν, “ευχαριστώ, αντίο”
Και το καράβι προχωρά και μέσα στην κοιλιά του
έχει χιλιάδες όνειρα που πάει ν' αποθέσει,
φυντάνια που ξερίζωσε απ' τη γενέτειρά τους
και που σε άλλα χώματα πάει για να φυτέψει.
Μες στην κοιλιά του καραβιού, εμείς οι μετανάστες
βρίσκουμε τρόπους διάφορους για να περνά ο χρόνος
με Πορτογάλους, Ιταλούς κι ακόμη με τους ναύτες
χαρτιά, τραγούδι μουσική, να ξεχαστεί ο πόνος.
Πονάμε μεις που φύγαμε αλλά και όσοι μένουν
γι' αυτό πονάμε δυο φορές, για μας και για εκείνους,
για τις μανάδες πούμειναν εμάς να περιμένουν,
όσα αντίο είπαμε, τόσες πληγές αφήνουν.
Εγώ πονώ λιγότερο και χαίρομαι συνάμα
κι είν η χαρά μου πιότερη γιατί μέσα στη σκέψη
η περιπέτεια ξεκινά με τ' άγνωστο αντάμα
σε έκταση που δεν μπορεί ο νους να τη χωνέψει
ποτέ δεν έβαλα σκοπό χρήματα για να κάνω
και να γυρίσω πλούσιος και λίγο κορδωμένος
και να μου γράψουν στο σταυρό όταν θα αποθάνω
'ήταν τρανός και έξυπνος και επιτυχημένος'.
Εγώ μέσα στη σκέψη μου έχω τον εαυτό μου
το άγνωστο με συγκινεί, θέλω να το γνωρίσω
είναι χαρά μου να βρεθώ στ' απόμακρα του κόσμου
και όπως ζούνε πέρα κει έτσι και γω να ζήσω.[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ψάξε το γιατί (procura porquê) | | | |
|
curious
26-10-2010 @ 17:30 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | AETΟΣ
26-10-2010 @ 18:44 | Kαλησπέρα Δημήτρη!
::yes.:: ::rol.:: ::up.:: | | στίχος
26-10-2010 @ 18:57 |
Καλημέρα Δημήτρη...με τα καθημερινά σου ταξίδια,μια ναυτία την έχω,τόσο παραστατικά...άψογος......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | monajia
26-10-2010 @ 22:06 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Spartinos
26-10-2010 @ 22:17 | Παντα εξαιρετικος και ωραιος!!!
Και χρονια σου πολλα!!! | | Helene52
26-10-2010 @ 23:00 | Καλημέρα Δημήτρη !!!!!
Σ ευχαριστώ ... που σε διαβάζω !!!!!!!!!!
::theos.:: ::yes.:: ::hug.:: | | αντικλείδι
27-10-2010 @ 02:12 | ΕΥΓΕ Δημήτρη μας και Χρόνια σου Πολλά και Καλά !!!!!!!!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | estia
27-10-2010 @ 02:27 | Φυντάνια που ξερίζωσε απ' τη γενέτειρά τους
και που σε άλλα χώματα πάει για να φυτέψει.
Καλησπέρα Δημήτρη ::smile.:: ::smile.:: | | idroxoos
27-10-2010 @ 03:53 | Δημήτρη πολύ όμορφο!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
27-10-2010 @ 04:02 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | Aνδρέας Lark
27-10-2010 @ 08:22 | Πολύχρονος και πάντα δημιουργικός.
Έξοχη περιγραφή με την ακρίβεια ενός τελειομανούς ζωγράφου! Είναι το πρώτο δικό σου που διαβάζω.
Ωραίες εικόνες της καθημερινότητας (καράβι-ζωή, μετανάστες-αγωνιστές / βιοπαλαιστές) και μέσα στην καθημερινότητά του κάποιος (ο καθένας) με τον έρωτά του για το άγνωστο / την περιπέτεια...σε άλλον η αναζήτηση αυτή λειτουργεί σαν υπενθύμιση, σε άλλον γίνεται πράξη, σε άλλον είναι αυτοσκοπός... | | petrwnas
27-10-2010 @ 13:08 | Καλησπέρα Δημήτρη!!!!Χρονια σου Πολλά πάντα να γιορτάζεις φίλε!!!!!!! παντα υπεροχες δημιουργίες!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
28-10-2010 @ 03:15 | Κάτι χελιδονόψαρα στο πλάι μας πετάνε,
Πορτογαλίδες νεαρές κυκλώνουνε το πλοίο
τους ρίχνουμε νομίσματα, στη θάλασσα βουτάνε
τα πιάνουνε και χαιρετούν, “ευχαριστώ, αντίο”
Εξαιρετικό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
