monajia
27-10-2010 @ 01:28 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.............................
ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
στίχος
27-10-2010 @ 01:59 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
nikarios
27-10-2010 @ 02:32 | {Είναι που δε θα ξαναδώ το όνειρο να υγραίνει σου τα μάτια.
::382.:: ::382.:: ::382.:: | |
prince philip
27-10-2010 @ 03:20 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
καταπληκτικο | |
ferelpis
27-10-2010 @ 03:58 | πολύ, πολύ όμορφο τρυφερό. Φιλιά στην πανέμορφη κύπρο μας.javascript:insertext('::rol.::',%20'comment') | |
oneiropola
27-10-2010 @ 04:29 | Είναι που δε θα ξαναδώ το όνειρο να υγραίνει σου τα μάτια.
Καταπληκτικοοοοοο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Χρίστος Κ.
27-10-2010 @ 07:07 | «Είναι που δε θα ξαναδώ το όνειρο να υγραίνει σου τα μάτια.»
Είναι ένα καταπληχτικό κομμάτι που σκιαγραφεί μιαν πραγματικότητα που έγινε όνειρο και δεν θα επιστρέψει ξανά.
Εδώ η ποιήτρια Ελένη μας καταπνίγει σε μια θάλασσα συναισθημάτων που αν και η απουσία τους πονάει την ψυχή εντούτοις υπάρχει η ψυχική δύναμη της ανιδιοτέλειας.
| |
Xωρολάτρης
27-10-2010 @ 13:22 | Το όνειρο δεν χάνεται τόσο εύκολα ,αλλά ούτε και τόσο δύσκολα Ελένη μου.
Μπορεί σε μέρη αδειανά να υπάρχει σαν μια παρεμβολή σημασίας ,αλλά και μπορεί σε μέρη ολόκληρα να στεγνώνει την ύστερη φωτιά της υπαίθρου..
Δυό άνθρωποι δεν χάνονται έτσι όπως θα θέλανε να υποπτεύονται μερικοί που μονάχα υπάρξαν παρατηρητές των συμπτώσεων....Δυό άνθρωποι είναι από μόνοι τους ένας ολάκερος κόσμος..Και τα σημεία του Βέγα ,του Ντενέμπ και του Αλντάιρ θα τους περιμένουνε και αν ακόμα χαθούνε για να υγράνουν την κατοπινή και παντοτινή τους παρέα..
Μου αρέσεις πολύ και έτσι..Πιο λευτερη κάπως από το βάρος της σφιχτής μορφής ενος τραγουδιού..Πιο λευτερη..πιο γεμάτη από σένα και πιο γεμάτη επίσης από αυτά που γυρεύεις να πεις.. | |
 |
