| |
Χάραξε η μέρα και γεννήθηκε η πλάση
Τα βήματα μου δεν ορίζουν διαδρομές
Δεν μου χωράει αυτή η σκέψη μου στη φράση
Κι ότι κι αν νιώθω δεν το ένιωσα ποτές
Χαϊδεύει ο ήλιος το νερό και το ζεσταίνει
Και το φεγγάρι μεθυσμένο σαν γιορτή
Αυτός ο έρωτας που ζω θα με τρελαίνει
Μα θα γεμίζει και την άδεια μου ζωή
Περνά ο χρόνος σαν βουβός που'χασε δρόμο
Βράχια και κύματα χορεύουνε μαζί
Αυτό που ζω δεν είναι εκεί μα το τυπώνω
Με όσο μελάνι μου έχει μείνει στη ψυχή
.
Τρέχει το μέλι απ' τ' ουρανού τους καταρράχτες
Η γεύση μόνο του φιλιού σου με ισορροπεί
Δεν θέλω πια ταξίδια δεν έχω χάρτες
Μόνο για σένα αγγίζω πάλι τη ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
