| |
Ανέβαινα κάποτε τα γκριζωπά σκαλιά
με την ψυχή γεμάτη και ολόκληρη
....ξέχασα
κι άφησα έτσι ,μια αόρατη ομίχλη να με σφίγγει
...κλαίω,
.....κοιτώντας το βράδυ....
ευτυχώς γυρνάω με απορία
σε δυο ζευγάρια παιδικές χούφτες
που όλο ζητάνε .....
κάτι ζητούν....κι εγώ δεν το βλέπω...
....τα παιδικά βήματά μου πάνω στην πέτρα
σταγόνα χαράς πριν την κραυγή μου
πόσο άγρια περιπέτεια μοιάζεις ζωή
και τώρα τι ψέμα....
ημερεύονται όλα
πλέον στις μέρες μας
τα ξεχάσαμε όλα
και το αστέρι της θύμησης
θα κοιμήθηκε μόνο
κι όλο πενθώ αυτή την απώλεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
