| |
| | τα σεντονια |  | | |
Κοιμηθηκε ... και τα στρωσιδια δεν μαζεψα ακομα
στεκουν σκονισμενα κι ασαλευτα
υπο το βαρος εκεινων που βαζευω σε καθε απλωμα μου
Αφροντιστα τ΄ ακουμπω , μαζι με τις ξομολογησεις μου
που συγχισμενες μου ζητουν να μπουν στα πρεπει τους
μαζι και τα ρουχα
μα ξερω ενα μοναχά...
Να πλυνω τα σεντονια σου
Να τ' απλωσω , να στρωσω καινουργια
και μολις τα μαζεψω , η ιδια απορια
ποια ειναι η θεση τους;
Τα καινουργια δεν ποτιστηκαν με τον ιδρωτα
και το Φως του Φεροντος
δεν ενιωσαν το βαρος της ψυχης , μα και χωρις αυτην...
που πρωτα αλαφραινει προσπαθωντας να την προλαβει
μ' ασηκωτο γινεται καθως επιστρεφει
απο την βαρυτητα της ζωης
να ριζωσει...να στηριχτει κι ιδια
Μηπως να ξαναστρωσω;
Καλυτερα στο φως και σκονισμενα...
να με φωτιζουν τα ξεπλυμενα χρωματα
κι ας ακουω τους αλλους καθε φορα να μου συστηνουν
πως πρεπει λεει να μαζευτουν , να πλυθουν , να φυλαχτουν
οπως τα φροντιζε εκεινη...
Μα πανω τους νικηθηκε ο Πονος!
κι εκεινες οι κηλιδες του κρασιου , Γιορτη της Αναχωρισης
σ' αυτα δεν χωραγε αλλη Λυπη
μοναχα η Χαρα εμφανιστηκε
την ωρα που ο Σταυρος αγιαζε τα νερα
Ημερα των Φωτων...
Ημερα των νεκρων σημερα
τα φυλλα επιμενουν να πεφτουν στους ταφους
Οι σκιες χαρουμενες ζωντανευουν μπρος στα καντηλια
χορευοντας αναμεσα στα μνηματα
ψαχνοντας τα δακρυα-κερια ,εκεινα που στα χερια τους γινονται σπαθια
ατσαλι ... κι ολες μαζι γυρνουν ν' αναψουν οσους ξεχαστηκαν
ψαχνοντας εναγωνιος τους φρεσκους , που ακομα χωμα ειναι
η ελλειψει μετρητων , γαρμπιλη με ξυλο η σιδερο για σταυρο...
εκει εναποθετουνε τα δωρα τους
Μα στους αλλους που 'χουνε οι ζωντανοι
εκεινους που μοναχα φερουνε την γεννηση και τ' ονομα
σ' εκεινους πανω τους κενους
μαζευονται και διαφανα χαραζουνε την φετινη χρονια
ετσι που αυτη να φαινεται , οταν ο ηλιος αχνοφεγγει υπο γωνια
μα με μια δευτερη ματια ...η αμα τρομαξουνε...να χανεται...
Νυχτα των νεκρων
κι φλογες τρυπουνε το σκοταδι
ματωνοντας το Παρον και περιθαλποντας το Μελλον
που στρωνεται μπροστα μας , μ' απειρα απλωμενα σεντονια
στο Φως
ολα καθαρα , μα κι ολα σκονισμενα...
ν' αγιαζονται απο την ευχαριστια
να τα τραβηξεις και να τα στρωσεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες) | | | |
|
στίχος
31-10-2010 @ 15:29 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Δέσποινα1971
31-10-2010 @ 15:36 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
01-11-2010 @ 02:11 | ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ............................
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ..........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
01-11-2010 @ 02:33 | στο Φως
ολα καθαρα , μα κι ολα σκονισμενα...
ν' αγιαζονται απο την ευχαριστια
να τα τραβηξεις και να τα στρωσεις...
Πολύ καλό Βασίλη ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | Αλντεμπαράν
01-11-2010 @ 11:34 | διαυγεστατα σαν χειμωνιατικο πρωινο
κρυσταλο τα λογια σου | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
