| |
Ορμόνες μελανές λιώνουν σαν όνειρα δραπέτες
Μιας φυλακής, μιας σύνδεσης κρατούμενη της λήθης
Νέες πληγές ανοίγονται και τις παλιές χλευάζουν
Πυραμίδες νεογέννητες για μια ιστορία θλίψης..
Ότι διαλέξαμε να ξεχάσουμε, από τις στάχτες του επιστρέφει
Τις στιγμές αυτές που η Γαλήνη μας ξεγέλασε στο Χρόνο
Εκείνη βρήκε τον παλιό εχθρό, τον Σωσία που την κρίνει
Κι Αυτός στο τείχος έκρουσε του ουρανού της Γνώσης..
Το δέντρο της Λαγνείας άνθισε και πάλι
Ένα αυτοκρατορικό μίσος εμφανίστηκε από την ομίχλη
Και ένα Φως γεμάτο αιχμές, σαν φως αυγερινό..
Φαντάσματα ξεχασμένου ιδρώτα το δέρμα ερεθίζουν
Έκτρωμα έρωτα σκουριασμένου
Με Μνήμη ισχυρότερη από τον οργασμό..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
