| |
πέταγα
πάνω απ’ τα σύννεφα
πάνω απ’ τις σκεπές
προς του φωτός τις εκβολές
έφευγα
πάντα μου έφευγα
σίγουρα πουλί
θα ‘μουν σε πρότερη ζωή
σίγουρα
ήμουνα θάλασσα
πράσινη ανοιχτή
κι ήσουν καΐκι μέσα εσύ
άφριζα
κι όπως κυμάτιζα
σ’ έπαιρνα μαζί
μέχρι να ξημερώσει η αυγή
[I]τώρα όλα είναι αλλιώς
μ’ άλλαξε πολύ ο καιρός
στέρησε απ’ ακμή το σώμα
και τα μάτια μου από φως
τα όνειρά μου τα παλιά
φύγανε με τα πουλιά
άλλαξε η μέρα χρώμα
ξέχασα και ν’ αγαπώ [/I]
άφηνες
βαρκούλες χάρτινες
πάνω στο νερό
άνεμος να τις παίρνω εγώ
στα άγια
βάθη πελάγια
κι ήταν τον καιρό
της νιότης, η ζωή νερό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
