| |
| | Ο άγγελος κι ο θνητός |  | | |
16.16΄54΄΄ 4/11/2010
Δεν ξέρω πως βρεθήκαμε σε κείνο το ξωκκλήσι ….
μονάχος ήμουν κι έγνεψε, πως θε να μου μιλήσει…..
άσαρκος κείνος άγγελος κι εγώ με σάρκα φύση
κι όπως στεκόμουν, δίπλα μου, ήρθε για να καθίσει….
Με κοίταξε, κατάλαβα ….. ήρθα για τα καντήλια,
Του ‘πα και μ’ αποκρίθηκε: κι εγώ για τούτα ήρθα….
-Δός μου το λάδι, πρόσθεσε….. δός μου και τα φυτίλια….
Όποιος ποτές βαπτίστηκε μέσα σε κολυμπήθρα,
δεν τα μπορεί να κρέμονται, νεκρά μπρος στις εικόνες,
είπε σεμνά μ’ ευλάβεια και τ’ άναψ’ ένα ένα….
-έρχομαι πάντα μόνος μου, συνέχεια στους αιώνες,
Κι ουδέποτε συνάντησα, εδώ ποτές κανένα,
εξόν κάποιες που χάνονται, χρονιές στα περασμένα,
κάποιες γριές που έρχονταν, μονάχες τους στα μαύρα
κι είχαν μαζί τον πόνο τους, σε μάτια δακρυσμένα
κι η προσευχή ζωντάνευε, τον τόπο σ’ Άγια Λαύρα….
-Κοίτα… μου είπε…. Πρόσεξε… οι φλόγες τους, πως τρέμουν….
είναι από συγκίνηση, τον Πλάστη που υμνούνε….
καθώς με φως σεβάσμιο, δεήσεις απονέμουν
κι αγγέλους για να ψάλλουνε, μαζί τους προσδοκούνε…
-Κατάλαβα, κατάλαβα…. του είπα…. όμως πες μου,
γιατί εμέ δεν άφησες, ετούτα να ανάψω;
Α! ναι!...Για την ταπείνωση… μου ‘πε, δεν σου ‘πα: δος μου….
Κι όπως εσύ υπάκουσες, πήρ(α) εντολή να κάψω,
την κάθε αμαρτία σου κι άσπιλο να σε πάρω,
ψηλά στον Άγιο θρόνο Του, για να Τον προσκυνήσεις,
λίγη για δες ταπείνωση και δεν αφήνει χάρο,
να κόψ(ει) αυτό το νήμα σου….. το ύστατο της ζήσης……
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
αντικλείδι
04-11-2010 @ 11:50 | ΕΥΓΕ σου , εξαιρετική δημιουργία, με άρωμα "ευλαβικό και επιβλητικό" !!!!!!!!!!!! ::angel.:: ::hug.:: ::love.:: | | Αταξίδευτος
04-11-2010 @ 11:53 | Με έντονο το άρωμα της Κρίσης επίσης
Καλησπέρα
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | monajia
04-11-2010 @ 11:58 | ΕΥΓΕ ...................................
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | στίχος
04-11-2010 @ 12:31 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Καλησπέρα........................ | | idroxoos
04-11-2010 @ 12:35 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | oneiropola
04-11-2010 @ 12:56 | την κάθε αμαρτία σου κι άσπιλο να σε πάρω,
ψηλά στον Άγιο θρόνο Του, για να Τον προσκυνήσεις,
λίγη για δες ταπείνωση και δεν αφήνει χάρο,
να κόψ(ει) αυτό το νήμα σου….. το ύστατο της ζήσης……
Εξαιρετικο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
την καλησπερα μου Γιαννη !!! | | Aνδρέας Lark
04-11-2010 @ 13:17 | Πόσο στοιχίζει λίγη ταπείνωση; Όλο το μπετόν εντός...ένα τούβλο να τραβήξεις σιγά-σιγά πέφτει το οικοδόμημα...Ποιος τολμά να κάνει την κίνηση; Εδώ κοστίζει ένα συγνώμη...
Βέβαια, αν κάνεις υπακοή σε άνθρωπο πνευματικό που γνωρίζει...
Αυτό με τις γριές μ' αρέσει...πόσες φορές δεν ακούμε σαν τη γριά που πάει εκκλησία...κι όμως η γριά δεν ήταν πάντα γριά...
Το νεκροταφείο ιδανικό σκηνικό...τόπος περισυλλογής (το εφήμερο, το πρόσκαιρο, το μετά, ο πόνος-λυτρωμός).
Δώσ' μου το λάδι (έλεος) και τα φυτίλια (κίνητρα, πράξεις)
ΕΞΟΧΟ!!! | | **Ηώς**
04-11-2010 @ 13:34 | Γιάννη....τα σέβη μου..καλοβράδυ... ::theos.:: ::angel.:: ::angel.:: | | nikarios
04-11-2010 @ 14:36 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πολύ όμορφο
Βίωμα της καρδιάς που βρίσκει τόπους να ανασαίνει | | artemis dimitriou
05-11-2010 @ 02:41 | Κοίτα… μου είπε…. Πρόσεξε… οι φλόγες τους, πως τρέμουν….
είναι από συγκίνηση, τον Πλάστη που υμνούνε….
καθώς με φως σεβάσμιο, δεήσεις απονέμουν
κι αγγέλους για να ψάλλουνε, μαζί τους προσδοκούνε…
-Κατάλαβα, κατάλαβα…. του είπα…. όμως πες μου,
γιατί εμέ δεν άφησες, ετούτα να ανάψω;
Α! ναι!...Για την ταπείνωση… μου ‘πε, δεν σου ‘πα: δος μου….
Κι όπως εσύ υπάκουσες, πήρ(α) εντολή να κάψω,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pithanos
10-11-2010 @ 04:42 | παράδοση για παράδωση
::smile.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
