Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271240 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μυστήριο
 
τα μάτια ανοίγω και κοιτώ το φως του ήλιου που μπαίνει
απ’ το ανοιχτό παράθυρο κι ο νους μου αναγαλλιάζει
κι ως σκέφτομαι: άραγε ο καιρός με πλέει ή με βουλιάζει;
γεμίζει η σκέψη μου νερό που η στάθμη του ανεβαίνει

βρίσκομαι ξάφνου σε βυθό, τριγύρω μου κοχύλια
κόκκινα ψάρια, μέδουσες διάφανες, χταπόδια
λέπια γεμίζει το κορμί γίνονται ουρά τα πόδια
και φυσαλίδες άχρωμες ξεφεύγουν απ’ τα χείλια

πως γίνεται να κολυμπώ; ποια άνωση με ανεβάζει
κι ενώ σε θάλασσα ανοιχτή ποτέ δεν είχα πλεύσει
να χω πως είναι ο ωκεανός πέλαος μικρό πιστέψει
που σε μια δεκτική ακτή ολόισια με βγάζει

μ’ έσκιαζε πάντα το άγνωστο και το άπιαστο φοβόμουν
κι όμως πως αναθάρρησε απότομα η ψυχή μου;
κι έγιναν τα άγρια ήμερα μπροστά στη θέλησή μου
να ζήσω ότι μια ζωή μονάχα ονειρευόμουν;




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
monajia
06-11-2010 @ 00:11
KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ..................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Aνδρέας Lark
06-11-2010 @ 02:32
Ποιητικότατη η εικόνα της θάλασσας με τον άνθρωπο-ψάρι στην πρώτη μορφή ζωής να αναζητά τη δύναμη εκείνη (βούληση) που θα τον μεταμορφώσει σε κυνηγό σε ακτή δεκτική (ζωή με εμπειρίες).
Ναταλία...
06-11-2010 @ 02:48
πως γίνεται να κολυμπώ; ποια άνωση με ανεβάζει
κι ενώ σε θάλασσα ανοιχτή ποτέ δεν είχα πλεύσει
να χω πως είναι ο ωκεανός πέλαος μικρό πιστέψει
που σε μια δεκτική ακτή ολόισια με βγάζει


Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος
06-11-2010 @ 04:36
Ποίησης μεγαλείο...............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
nikarios
08-11-2010 @ 03:20
!!!!!!!!!!!!Τα είπες όλα για την πορεία της αναζήτησης και όχι μόνο!!!!!!!!!!!

μ’ έσκιαζε πάντα το άγνωστο και το άπιαστο φοβόμουν
κι όμως πως αναθάρρησε απότομα η ψυχή μου;
κι έγιναν τα άγρια ήμερα μπροστά στη θέλησή μου
να ζήσω ότι μια ζωή μονάχα ονειρευόμουν;


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο