| |
Δεν έχω λόγια.
Ο διάβολος παραμένει ο ίδιος,
εσαεί.
Η γνώση παραμένει απέραντη,
γλυκά αλάνθαστη.
Το Ένα,
αρνείται να ‘ναι κάτι άλλο
απ’ το Ένα.
Κι εμείς,
ετούτο μόνο τ’ όπλο έχουμε:
Να νικήσουμε,
με την δύναμη αυτού
του γεμάτου λάθη κορμιού,
του αποτελούμενου
από ψωμιά κι ανάσες,
από ατέλειωτους
μαθητές δημοτικού,
από αμφισβητήσεις
που γίνονται απαντήσεις,
από φαρμάκια
που γίνονται φάρμακα.
Κι εγώ, όπως κι εσύ,
όπως κι οι άλλοι,
κατηγορώ,
με μένος,
μα και με συμπόνια,
πανανθρώπινη,
διαχρονική,
δική μου:
Μονάχα τον φτωχό εαυτό μου,
που να πλουτίσει αρνήθηκε,
τόσον καιρό,
που παρέμενε δούλος,
όχι από επιλογή,
μα απ’ ανάγκη.
Που θέλησε να ξεφύγει
αρνούμενος,
το παράπονο,
την πίκρα, την ήττα.
Ναι, χάνω, ναι, νικώ.
Ναι, κύριοι: Ζω!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
