| |
Αναδύεται το πάθος σαν φυσαλίδα του βυθού. Γοργά καλπάζει, να σκάσει θέλει πάνω στα αρμυρίκια. Κατόπι να ενωθεί με το φως το αρχέγονο, που αργοσβήνει καθώς ο φωτεινός φάρος βυθίζεται στην γαλάζια αγκαλιά, γιομίζοντας τη φύση μυρωδιές ,χρώματα κι έρωτα.
Υποκλίνεται στα μάτια σου που με κοιτούν, ο οργασμός της φύσης. Στα χείλη σου που αλλάζουν μέγεθος και υφή λίγο πριν να ακουμπήσουν τα δικά μου. Οι κόρες των ματιών σου, όμοια φεγγάρια με αυτό που αντίκρυ μας προβάλλει δειλά , διαστέλλονται , ζωγραφίζοντας τις λέξεις, τις κρυφές επιθυμίες.
Αβάσταχτη μοιάζει η προσμονή, μέχρι τα αγγίγματα να μεταμορφωθούν σε φιλί, αυτό με τη σειρά του σε παιχνίδισμα ερωτικό, καθώς τα σώματα μας θα ενώνουν τις ψυχές. Εγώ, εσύ και εσύ, εγώ.
Άφησε τα υπόλοιπα να τα ζωγραφίσει το φεγγάρι, να τα νανουρίσει το πάφλασμα των κυμάτων, να τα βρει η ορθρινή γαλήνη δίπλα στη μυρτιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
