| |
Ο θάνατος έρχεται αργά ή γρήγορα σε όλους
κανείς δεν όρισε το πως και το γιατί
όποιος πεθαίνει μας αφήνει πάντα μόνους
και κανείς να πει μια λέξη δεν μπορεί.
Στα τριανταπέντε χιλιάδες πόδια η ζωή πεθαίνει
ποια συντρίμια την αλήθεια να σου πουν
σαν το κέρμα που απ' την τσέπη μας ξεφεύγει
κι απ' το θόρυβο του δρόμου δεν τ' ακούν.
Τόσα κλάματα κι ακόμα να χορτάσει
αυτού του άδικου του κόσμου η ψυχή
νεκροτομεία, κλινικές κι όποιος προφτάσει
πρώτος την είδηση να δείξει πιο γυμνή.
Ήμουν εκεί την ώρα που έσκαγε στα βράχια
με τον πατέρα και το γιο του αγκαλιά
με το παιδάκι που κοιτούσε μ' άσπρα μάτια
και τη λυπόθιμη απ' το φόβο της γιαγιά.
Πως να μιλήσεις πια για λάθη κι αδικίες
ποιά λεπτομέρεια να βρεις για να σωθείς
ό,τι δεν πρόλαβε να βρει σωστές πορείες
έγινε τάφος για γνωστούς και συγγενείς.
ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...ΠΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΔΙΚΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
