| |
Μια μέρα δίχως ήλιο, δίχως φως
στο τζάμι παγωμένος υδρατμός
μια μέρα λάθος.
Μια μέρα που ίσως κάποτε να ρθει
Στα έγκατα της σκέψης πέρα κει
πολύ στο βάθος.
Μια μέρα που θα φύγουν τα βουνά
τα δέντρα ίσως γίνουνε πουλιά
κι εκείνα αστέρια
Τρελός θα γίνει ο νους του συνετού
σαν να του γλίστρησε ο κόσμος του Θεού
απο τα χέρια
Μια τέτοια μέρα, τραγική, ίσως σε δω
κι ίσως για πρώτη μου φορά αντισταθώ
στην ομορφιά σου
Ίσως αδιάφορα περάσω σαν σκιά
και μείνω εξόριστος για πάντα μακριά
απ' την χαρά σου.
Μια τέτοια μέρα, αν ξημερώσει, συμφοράς
γυάλινα μάτια σ' ικετεύω μη φοράς
και ξύπνησέ με
Δείξε μου πάλι όσα θα ζήσουμε μαζί
γύρνα με πίσω κι όπως τότε στην αρχή
αγάπησέ με
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
