monajia
11-11-2010 @ 07:29 | Κι έρχεται η μέρα κι ένα φώς που ανατέλλει
κι ένας βοριάς παίρνει τις στάχτες μακριά
κι αρχίζει πάλι η ψυχή μου κι ανασαίνει
και μια ελπίδα εκεί να μου χαμογελά ...
ΥΠΕΡΟΧΟ.................................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Αταξίδευτος
11-11-2010 @ 10:19 | Δύσκολη νύχτα πράγματι φίλε Αρμενιστή
Το κλείσμο ελπιδοφόρο
Εύχομαι και στ' αλήθεια...
Καλό βράδυ
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Nikos Krideras
11-11-2010 @ 10:32 | Καλησπέρα Ποιητή μας ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Aνδρέας Lark
11-11-2010 @ 10:37 | Δεν θα πω ότι έγραψες για τον πόνο της απώλειας...θα πω ότι έγραψες για το γλυκό συναίσθημα της ανάνηψης εκεί γύρω στις 5 τα ξημερώματα... | |
armenisths
11-11-2010 @ 11:14 | γυρω στις εξι ... Ανδρεα ... τοτε που το μαυρο αρχιζει και γινεται ροζ ... ευχαριστω πολυ ... !!!!!!!!!! | |
στίχος
11-11-2010 @ 11:45 | Γλυκύτατοι πόνοι.............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
sharon
11-11-2010 @ 12:55 | Οι νύχτες άυπνες σαν πλοία ταξιδεύουν
δίχως πυξίδα δίχως νά χουν προορισμό
οι ώρες άσκοπες κυλάνε μα δε φεύγουν
ώρες ατέλειωτες που πέφτουν στο κενό
Πολύ όμορφο
Καλό σου βράδυ Κυριάκο | |
Ναταλία...
12-11-2010 @ 01:59 | Κι έρχεται η μέρα κι ένα φώς που ανατέλλει
κι ένας βοριάς παίρνει τις στάχτες μακριά
κι αρχίζει πάλι η ψυχή μου κι ανασαίνει
και μια ελπίδα εκεί να μου χαμογελά ...
Πανέμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
φλοισβος
30-12-2010 @ 04:40 | Τι έγραψες φίλε μου!!!!!!!! Και άργησα τόσο να το διαβάσω.... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
