| |
αντάμωσα τη μοίρα μου
με τη μορφή μικρού πουλιού
κι από τον κόκκινο λαιμό
βαρύ έβγαζε αναστεναγμό
δεν κελαηδούσε αληθινά
αλλά μιλούσε ανθρώπινα
και μου πε να συλλογιστώ
ποιοι τον σταυρώσαν τον χριστό
«ξέχνα τα πεπραγμένα σου
που βέλος ειν’ στη φτέρνα σου
κι αγάπησε το χάρο σου
δώσε του απ’ το τσιγάρο σου»
και μου πε κι άλλα ανείπωτα
«είναι η ζωή ένα τίποτα
κι αν δεν μπορείς να συγχωράς
μες στους ανθρώπους δεν χωράς «
αντάμωσα τη μοίρα μου
που ετρύγαε τον ανθό λωτού
λήθη με μεταλάβαινε
σαν να με καταλάβαινε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
