| |
Όταν σου μιλάνε απαντάς με υπεκφυγές
σταθμά και μέτρα όπως τα θες
στα μάτια σε κοιτάνε τίποτα δε λες
στον ήχο της βροχής μονάχα κλαις
Τούτη η νύχτα ήρθε πιο βαριά
της μοναξιάς σου το μαχαίρι πιο βαθιά
πέφτεις θύμα αλκοόλ και νικοτίνης
με καπνό τις σκέψεις σου πια ντύνεις
Τα ανοξείδωτα όνειρα σκουριάζουν
στα δακρυσμένα οράματα που σε κοιτάζουν
στους πύργους της ψυχής αυτά φαντάζουν
κουρελιασμένοι ιππότες που καλπάζουν
Σε φαντάζομαι μισόγυμνη να τρέχεις
σε δάση πέρα απ’ τον ωκεανό
θυσία σε κάποιον άγνωστο θεό
την παρθενιά σου να προσφέρεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
