| |
Τα όνειρα μου ξεθωριάζουν...
η καρδιά μου χτυπάει πάλι κανονικά...
οι αισθήσεις μου παρατούν τον συναγερμό...
οι σκέψεις μου ηρεμούν και ένα βαθύ γαλάζιο απλώνεται παντού...
μυρίζω πλέον μόνο την μυρωδιά της πόλης, βλέπω πλέον μόνο την βρωμιά της πόλης...
αισθάνομαι τον κρύο αέρα...
ακούω τον αυτοκινητόδρομο...
πιάνω στα χέρια μου μόνο ασήμαντα πράγματα...
γεύομαι μόνο τον βρώμικο αέρα...
τώρα περπατάω μέσα σ' έναν στενόμακρο διάδρομο... ο διάδρομος είναι άδειος...
δεν έχει χρώματα...
δεν ακούω ούτε τα δικά μου βήματα...
μπορώ να ανασαίνω;...
βέβαια...
μα δεν αισθάνομαι τον αέρα...
μπορώ να αισθάνομαι;...
ναι...
ένα κρύο που δεν έρχεται από έξω...
έρχεται βαθιά από μέσα μου...
είναι η καρδιά μου;...
η ψυχή μου;...
δεν το ξέρω...
κρυώνω...
είμαι ξανά στην πόλη...
ξαφνικά γίνεται μεγάλη φασαρία...
ο ήλιος λάμπει μα δεν έρχεται καθόλου ζέστη...
δεν με φτάνει...
μήπως είναι χειμώνας;...
όχι, το ημερολόγιο δείχνει 19.08. και βρίσκομαι ακόμη στην πόλη μου...
είναι σίγουρα η δικιά μου η πόλη;...
ναι...
βλέπω τον πύργο...
αλλά φαίνεται λίγο αλλιώτικος σήμερα...
δεν γελάει πλέον...
και το ρολόι έχει σταματήσει...
σταμάτησε και ο χρόνος;...
βλέπω πως γερνάω...
τα χέρια μου γεμίζουν ρυτίδες...
και το προσωπό μου...
μα κάτι είναι παράξενο σ' αυτήν την πόλη...
ίσως το γκρίζο που κυριεύει παντού;...
μα δεν ήταν πάντα έτσι;...
δεν μπορώ να θυμηθώ...
ο χρόνος...
γιατρεύει τα πάντα...
ναι, τώρα είμαι σίγουρος...
ήταν πάντα έτσι...
ήταν πάντα όλα γκρίζα...
ήταν πάντα έτσι, όπως...
μπορώ να θυμηθώ τα χρώματα;...
τι στα αλήθεια θα πει αυτή η λέξη;...
Ανοίγω τα μάτια μου...
Θεέ μου ήταν απλώς ένα όνειρο...
γυρίζω ανήσυχα να δω, αν ακόμη βρίσκεσαι δίπλα μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
