|
| Lol | | | εκφραζωμαι με την πεννα μου | | Πισω στα σιδερενια καγκελα σου,
Κελι που μονος εχεις χτισει,
να ξαναβρεις την μοναξια σου,
τη ραγισμενη την καρδια σου.
Τα περπατηματα της νυχτας να ξεχασεις,
το αμαρτωλο σου παρελθον να ξεπερασεις,
να αφαιρεσεις τις κακες σου αναμνησεις,
το πεπρωμενο
που εχεις ν αγαπησεις,
μα καθε σκεψη σου σε εκεινη τριγυριζει,
ειναι αδυνατο να μην την συναντησεις,
αδυναμια μιας στιγμης οι αποκαλυψεις,
του χωρισμου την ωρα θες να σβησεις.
Η μοναξια της νυχτας σε αρωσταινει,
της φυλακη σου το μυαλο σε ξττρελαινει,
να πολεμας θηρια φαντασιας,
σε ενα παρον που δεν του δινεις σημασια...
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| dimitris aspiotis | | |
|
monajia 17-11-2010 @ 22:03 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | idroxoos 17-11-2010 @ 22:53 | Πισω στα σιδερενια καγκελα σου,
Κελι που μονος εχεις χτισει,
να ξαναβρεις την μοναξια σου,
τη ραγισμενη την καρδια σου.
τα κάγκελα..και τα φτερά ...είναι μέσα μας!!!!! ::yes.:: ::yes.:: | | ALIROS 17-11-2010 @ 23:22 | μα καθε σκεψη σου σε εκεινη τριγυριζει,
ειναι αδυνατο να μην την συναντησεις, ::theos.:: | | Nikitas... 18-11-2010 @ 00:46 | σε ενα παρον που δεν του δινεις σημασια...
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|