| |
| | Η αρχή της τρικυμίας |  | | | ..μικρός ὁ χῶρος μας στόν κόσμο ἐτοῦτο, κι ἐμεῖς δύο κουκκίδες ἀσημαντότητας στό ὅριο τοῦ τετραδίου μας.. | | |
[I][B]Ἡ ἀρχή τῆς τρικυμίας
~~~
Τί νά χωρέσω ἐδῶ μέσα; τί βαρύς πονοκέφαλος...
σέ πέντε γραμμές τή φυγή μου, τή λύπη μου;
ΦΕΥΓΩ!
μικρός ὁ χῶρος μας στόν κόσμο ἐτοῦτο
κι ἐμεῖς δύο κουκκίδες ἀσημαντότητας στό ὅριο τοῦ τετραδίου μας
τί νύχτα! ὁ ἀγέρας σφυρίζει
κρυώνω, ζεσταίνομαι ... οὔτε πού νοιάζομαι, οὔτε πού ξέρω
οἱ σκέψεις ἀτελείωτες, τά διαλυμένα ὄνειρα κομμάτια μές τό βάζο
τό πλοῖο ἔφυγε, τό τρένο μας τό χάσαμε, πέφτει ἡ βροχή σιωπηλά
τό γεμισμένο ποτήρι μέ τή βότκα ἀδειάζει
ἡ σκόνη περικυκλώνει τά ὄνειρα πού γεννήθηκαν καί πεθάνανε σέ τοῦτο τό δωμάτιο
ποῦ περιμένει ἀκόμα τόν Βασίλη γιά τό δῶρο, τήν παραμονή στό τζάκι
ξημέρωσε, ὁ πετεινός λαλεῖ
μί’ ἀγάπη πέθανε προτοῦ νά ξημερώσει
ὁ ἥλιος θ’ ἀνατέλλει γιά κάθε ἕνα πρωί
μά τά δικά μας μάτια μέλλουν νά τόν χάσουν κάποια ἡμέρα ...
[ὅλοι σέ τούτη ἐδῶ τή Γῆ θά βυθιστοῦμε]
τελειώνει ἡ ζωή, τελειώνει τό μελάνι, ὁ ὕπνος μέ καλεῖ
τί εἶναι ἡ ζωή;
νά πίνεις δηλητήριο καί αἷμα καί φαρμάκι
τό δάκρυ ἀπ’ τά μάτια σου νά πίνεις σάν κρασί
νά κοινωνεῖς ροδόσταμο καί μέλι ἀπ’ τό κορμάκι
ποῦ πέρασε ἀπ’ τό δρόμο σου, μά ξέρεις, θά χαθεῖ
τό λεωφορεῖο ξέφυγε καί ἀδειασε ὁ σταθμός
ἀκούγεται ἕνας κρότος πού σκίζει ὅλη τήν πλάση
φωνάζει ὁ σταθμάρχης – ΜΗ! κάντε στήν ἄκρη
στίς ράγες κάποιος ἔπεσε καί κάνει προσευχή...
[τί σημασία ἔχει ἄν τό λεωφορεῖο δέν εἶναι λεωφορεῖο
ἀλλά τρένο, καράβι, ἀτμόπλοιο, μαούνα, κότερο
ἑλικόπτερο, αὐτοκίνητο, τρόλεϊ, βενζινάκατος ;;;;;]
μόνο τοῦ σιγοσβήνει τό τσιγάρο, πεταγμένο στήν ἀποβάθρα...
φωνάζει ὁ σταθμάρχης – ΜΗ! κάντε στήν ἄκρη
στόν ἔρημο σταθμό ἕνας μονάχα ἐπιβάτης
καί δεξιά νά περπατᾶ στό βάθος μία κυρία
ὅπου πατᾶ μέ δύναμη τό ἱστορικό τσιγάρο
καί κάτω ἀπ’ τίς σόλες τῆς ἀδειάζει ἕνα φουγάρο
καί σβήνει ἀπ’ τό βλέμμα μου κι ἡ τελευταία πνοή του
ΟΙΚΤΟΣ!
...ἀκούγεται ἁπαλά μία μεθυσμένη μελωδία
ποῦ τρέμει καί τό πάτωμα μπροστά στή μουσική της
τά μάτια μου τά διάβασε σάν ἱστορία μία φίλη
καί μοῦ ‘πέ ὅτι γράφουνε ἐπάνω τους “Μαρία”…
κι αὐτό τό καταθέτω ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἀγάπησα
σάν ἀθεράπευτα ἄρρωστος κι ἐρωτευμένος ναύτης
θαρρῶ πώς παραστράτησα ἀπ’ τά πολλά δεινά της
γι’ αὐτό σάν τίτλο δίνω τήν ἀρχή μίας τρικυμίας.
γιῶργος_κ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
ALIROS
23-11-2010 @ 12:50 | ..ἀκούγεται ἁπαλά μία μεθυσμένη μελωδία
ποῦ τρέμει καί τό πάτωμα μπροστά στή μουσική της
τά μάτια μου τά διάβασε σάν ἱστορία μία φίλη
καί μοῦ ‘πέ ὅτι γράφουνε ἐπάνω τους “Μαρία”…
κι αὐτό τό καταθέτω ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἀγάπησα
σάν ἀθεράπευτα ἄρρωστος κι ἐρωτευμένος ναύτης
θαρρῶ πώς παραστράτησα ἀπ’ τά πολλά δεινά της
γι’ αὐτό σάν τίτλο δίνω τήν ἀρχή μίας τρικυμίας ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιώργος_Κ
23-11-2010 @ 12:51 | ::hug.:: ::hug.:: | | diafanh psyxh
23-11-2010 @ 12:59 | απλα ::theos.:: ! δεν νομιζω να εχω διαβασει κατι αναλογο που να μου προκαλει αυτο που αιστανθηκα οταν το διαβασα... | | idroxoos
23-11-2010 @ 13:03 | κι αὐτό τό καταθέτω ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἀγάπησα
σάν ἀθεράπευτα ἄρρωστος κι ἐρωτευμένος ναύτης
θαρρῶ πώς παραστράτησα ἀπ’ τά πολλά δεινά της
γι’ αὐτό σάν τίτλο δίνω τήν ἀρχή μίας τρικυμίας.
::up.:: ::up.:: | | Γιώργος_Κ
23-11-2010 @ 13:47 | ::hug.:: ::hug.:: | | oneiropola
23-11-2010 @ 13:55 | τί εἶναι ἡ ζωή;
νά πίνεις δηλητήριο καί αἷμα καί φαρμάκι
τό δάκρυ ἀπ’ τά μάτια σου νά πίνεις σάν κρασί
νά κοινωνεῖς ροδόσταμο καί μέλι ἀπ’ τό κορμάκι
ποῦ πέρασε ἀπ’ τό δρόμο σου, μά ξέρεις, θά χαθεῖ
Δεν εχω λογια !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | αντικλείδι
23-11-2010 @ 14:02 | ::hug.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | στίχος
23-11-2010 @ 16:48 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | monajia
23-11-2010 @ 21:07 | ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΕ.........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
24-11-2010 @ 10:47 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Γιώργος_Κ
24-11-2010 @ 11:28 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
