Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 το σκοταδι μου
 
Ερχονται στιγμες, που και το ιδιο το σκοταδι
..φοβαται το σκοταδι.
Ακομα κι αυτο,
στιγμες αναζηταει μια γνωριμιά,
μια συντροφια.
Γυρω απο παγωμενες αλυσιδες,
ενα κενο ψυχης,
ρουφαει θαρρεις τον αερα της γαληνης του.

Κι απ΄την αρχη του χρονου
οτι καταβροχθισε,
μοιαζει να μην του φτανει πια,
να μην το θελει,
να μην το θυμαται.
Μαυρο, βαρυ
ψηλο σαν τον σωρο..
..κι ομως!!!
...εχονται στιγμες, που αναζηταει
την συντροφια.

Παγωμενες ψυχες ανθρωπων
που χαθηκαν,
σφυριζουν, νυχτιες, νυχτιες
στο θαμπο μας μυαλο.
κι αναρριγουν σαν τις ακουν
οι ετοιμοι, στο φοβο,
..οπως και εγω, που στεκω σαν μαρμαρωμενος
στον καθε βουβο κι ατελειωτο
οδυρμο του.

Μα το σκοταδι δεν θελει να φοβισει.
Πονα..
Πονα και μας το λεει..
Ποναει και το ακουω.
Κι ειναι στ΄αληθεια ωρες,
μεσα στην πλανη της νυχτιας,
που τον πονο του λυπαμαι.
Ειν΄ωρες που η φωνη μου
χαμηλωνει, και δειλα..
το συγχωρω.

Καμια φορα του τραγουδω.
Ισως για να παψω να
φοβαμαι.
Ισως για να το καλοπιασω.
Τους ποθους που γεννω,
να μου χαρισει πισω ,
ισως νοσταλγω!!
Οτι γλυστραει απο τα ματια μου
χαρισμα στη σκια μου,
που χρονια το ακολουθει σαν Χριστο.

Φορες, φορες , θυμαμαι
τη αχνη φωνη της μανας μου.
Θα μεγαλωσει, θα ξεχασει..
το σκοταδι οι λογικοι, δεν αγαπουν.
Θα γινει αντρας σοβαρος,
και θα λουζεται στο φως....
Που να ξερε κι αυτη!!
πως καλοπιανω το σκοταδι
να μην φοβαται, .. το σκοταδι
που και που.

Τους πονους της ψυχης
να παρει επιτελους, λιγο πιο μακρυα.
να μην τους θυμαμαι..
να χαθουν
Ειμαστε αδερφια, το σκοταδι μου
κι εγω.
Κι οσο αναπνεω, παντα
θα το συγχωρω!!!



θανασης Κρουσταλης[I][/I][I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
monajia
25-11-2010 @ 09:11
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΕ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Nikitas...
25-11-2010 @ 09:48
bravo Θαναση!!
dante537
25-11-2010 @ 10:02
το σκοτάδι να διώχνει το σκοτάδι. τι ειρωνία ::yes.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
25-11-2010 @ 11:50
πολυ ωραιο..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ALIROS
25-11-2010 @ 11:55
::up.:: ::up.:: ::up.::
oneiropola
25-11-2010 @ 12:18
Φορες, φορες , θυμαμαι
τη αχνη φωνη της μανας μου.
Θα μεγαλωσει, θα ξεχασει..
το σκοταδι οι λογικοι, δεν αγαπουν.
Θα γινει αντρας σοβαρος,
και θα λουζεται στο φως....
Που να ξερε κι αυτη!!
πως καλοπιανω το σκοταδι
να μην φοβαται, .. το σκοταδι
που και που.

Φοβερο !!! ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
την καλησπερα μου Θαναση !!!
idroxoos
25-11-2010 @ 12:18
Αλήθειες ...που λίγοι βλέπουν....!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο