| |
George BACOVIA / Τζεόρτζε ΜΠΑΚΌΒΙΑ (1881-1957)
Φθινοπωρινά νεύρα
Το φθινόπωρο όταν το φύλλο θα μαραθεί,
Οταν για τους χτικιάριδες ποιός ξέρει
τι άλλη εκπληξη θαρθεί, -
Λούτσ'από τη βροχή, πιομένος όπως καμιά φορά,
Με ένα κέρμα θα χτυπίσω εγώ το τζάμι σου ελαφρά.
Και τούτο το φθινόπωρο, πιο σάπιο απ’όλα και το πιό υγρό,
Οταν ο αέρας θα βογγάει στον κόσμο των σκιών κι εδώ
Στο παραθύρι σου τη νυχτα θα έρθω να σου πω σιγά
Οτι τα χρόνια μας περνάνε όλο πιό βίαια κι αργά.
Θα βρέχει και στο τζάμι σου εγω θα κλαίω συνεχώς…
Θα τριγυρίζει σουρωμένος στη νύχτα ένας σκελετός –
Τίποτα όμως δε θ’ακούσεις απ’ό,τι έχω να σού πω...
Ετούτο το φθινόπωρο, πιο σάπιο απ’όλα και το πιό υγρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
