| |
ΤΟ ΣΠΙΤΙ
Είπες πως μοιάζω με δωμάτιο κλειστό
Που ‘χει κουρτίνες και ρολά κατεβασμένα
Όμως σου επέτρεψα να μπεις στο χώρο αυτό
Που εκεί δεν άφηνα να μπει ποτέ κανένα
Είπες πως έξω βρέχει , λιάζει ή φυσά
Καιρού φαινόμενα που όμως δεν τα πιάνω
Από το βράδυ ως το πρωί σε ένα πικ-απ
Είμαι κι ακούω μόνο ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ
Είπες πως είσαι ευτυχισμένη μια φορά
Κι έπειτα αναίρεσες τη δήλωση σου εκείνη
Έτσι το νόμιζα κι εγώ αχ! Τι συμφορά
Θεέ μου πως ήμασταν και πως έχουμε γίνει
Μα εγώ να ξέρεις δεκανίκια δε ζητώ
Έτσι γεννήθηκα στο σπίτι αυτό να ζήσω
Μα έχω αφήσει ένα παράθυρο ανοιχτό
Τον ήλιο που έξω λάμπει δεν θα στον στερήσω
Ίσως φοβάμαι να κοιτάξω κατά ‘κει
Είναι το φως πολύ βαθύ και με τυφλώνει
Μαζί ν’ ακούσουμε έλα αν θέλεις μουσική
Άσε με αλλιώς και πήγαινε έξω στο μπαλκόνι
Ρουσφέτια εγώ και δεκανίκια δε ζητώ
Κι ότι αγαπώ να ξέρεις τ’ αγαπώ για πάντα
Αν δεν αντέχεις πια να ζεις στο σπίτι αυτό
Βγες στο μπαλκόνι απλά και πήδα απ’ τη βεράντα
Ξέρω είναι δύσκολο να πέσεις μοναχή
Όμως διατίθεμαι κι εγώ να ‘ρθω μαζί σου
Θα έχω ευθύνη για το γρήγορο που αργεί
Μα να θυμάσαι θα ‘ναι επιλογή δική σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
