| |
Μ’ έσπερνες στα νυχτέρια σου σ’ ερωτικά χωράφια
έβγαζες το καράβι μας σε δύσκολες ακτές
τα «σ’ αγαπώ» κατέβαζες από τα πάνω ράφια
που ήταν γεμάτα χαρακιές και σκόνη από το χτες
Τι να τα κάνω σου ‘λεγα, παλιά κι αραχλιασμένα
θα σπάσουν θα ραγίσουνε στην πρώτη μου αγκαλιά
«πάρτα» μου λες μες στους λυγμούς, « τα όνειρα δοσμένα
τα ‘χω γι’ αυτόν που χάθηκε στης πίκρας τη φωλιά»
Και μ’ έπαιζες στο Λόττο σου, μαζί με το φεγγάρι
για το χρυσάφι του έρωτα με αγάπης εμμονές
σου ‘λεγα , πάρε κέρματα, πέντε-έξι απ’ το παγκάρι
που να τις βρεις του έρωτα τόσες περγαμηνές
Διχαστική κι απρόσιτη με του καημού τον βρόγχο
σαν την Μαινάδα αναζητάς της νύχτας τον παρά
«Μην επιμένεις» μου έλεγες, «πως θες ν’ αλλάξω στόχο,
ξέρουν.. αγάπες πούλαγα στη μαύρη αγορά»
Με θέριζες σαν νούφαρο στης λίμνης το άγιο δάσος
κι ήτανε σαν με ζύγωνες, οι αγκαλιές πλαστές,
πως να κερδίσω έρωτες , που ‘χει χαθεί ο άσσος
και το φιλί σου χάριζες σε άλλον στις κουπαστές!!!
12.11.2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
