stixoi.info: Σπίτι με φωτάκι κι ανοχή

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271882 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σπίτι με φωτάκι κι ανοχή

Δραματικη σχολη
(σπιτι με φωτακι κι ανοχη)

Εγω που παω σε δραματικη σχολη
μηπως και μπω μες στο ρολακι που μου δωσαν
εγω που βριζω μερα-νυχτα μια στολη
και που χαρτια με κατι ονειρα με σωσαν

εγω που τοιχους πολεμαω σαν τον τρελλο
χωρις να εχω σταλα λαδι στο μοτερ μου
εγω που χρονια τωρα κανω τον κουτο
εγω που εχει μηδενισει το κοντερ μου

εγω που ψαχνω λιγες ωρες γιωταχι
ετσι, να κλεινω ματι στην ελευθερια
εγινα σπιτι με φωτακι κι ανοχη
εγινα ευκολη βορα για τα θηρια.

εγω που εχω γινει πρωτος στο μηδεν
εγω που χανομαι στην τρελα καθε μερα
εγω που εχω γατζωθει σε δυο ρεφραιν
και που μιλαω ευγενικα στην καθε λερα

εγω που ευκολα τη μοιρα προσκυνω
εγω που ολοι οι πειραγμενοι μου τη λενε
εγω που λασπες ολο ψαχνω να βουτω
εγω που αδικα μαλωνω οσους δε φταινε

μεσα σε τοιχους κατακιτρινους, γυμνους
μεσα σε εντυπα που στελνουν στην αγχονη
μεσα σε ηχους της ανατολης φτηνους
μεσα σε ματια και φιγουρες απο χιονι

μεσα σε ωρες, μερες, παρανοϊκες
μεσα σε χρονια δισεκτα που δεν περνανε
μεσα σε λεξεις παρακμης και στωικες
μεσα σε στειρες λογικες που δεν γερνανε

μεσα σε βαρδιες αγχωμενες και μουντες
μεσα σε φασεις που δεν ητανε για μενα
μεσα σε θαλασσα γεματη γκαντεμιες
μεσα σε γελια και σε κλαματα μπλεγμενα.

δυο δεκαδες μαχαιριες κι ακομα μια
και μια τετραδα ακομα να’ βγω στον αερα
να δραπετευσω απο δακρυ κι ερημια
τ’ απωθημενα να μετρησω σφαιρα-σφαιρα

να αγαπησω αυτους που θελω ν’ αγαπω
να δωσω αιμα ς’ οσους παντα μ’ αγαπουσαν
λογια ωραια και αληθειες να τους πω
σ’ οσους στις δυσκολες στα ματια με κοιτουσαν

να δωσω λιγα σ’ οσους μου’ δωσαν πολλα
να κανω λιμνη για παιδια αυτο το βαλτο
να πουμε αστεια, να περασουμε καλα
να βγουμε απεναντι, μακρια με ενα σαλτο.

να πω απ’ τα βαθη της ψυχης ευχαριστω
κι ενα μεγαλο σαν τον ουρανο συγνωμη
να πω πως οτι κι αν μου λες ειναι σωστο
και πως σε σενα το χρωστω που ζω ακομη

να πω πως μερα με τη μερα απορω
και ψαχνω λογους που σκορπιζεσαι μαζι μου
να πω πως ωρα μακρια σου δεν μπορω
πως εισαι αιμα και νερο για το κορμι μου

πως εισαι φλογα που ζεσταινεις μα δεν καις
πως εισαι μηνας που δροσιζεις και λυτρωνεις
πως εισαι δακρυ που κυλας χωρις να φταις
πως εισαι βελος το εγω σου που σκοτωνεις.

εναν τρελο που παντα φταιει αγαπας
ενα μολυβι που για παρτη του ολο γραφει
βλεπεις μπροστα σου το κενο και ομως πας
κι ας εχουν παει οσα ποθουσες ολα στραφi.

φυγε σου λεω κι ας ς’ εχω αναγκη οσο ποτε
φυγε μια ωρα πιο μπροστα για να γλυτωσεις
φυγε, στο αυριο και στο παντα πες το «ναι»
φυγε την ασπρη την καρδια σου να μη λιωσεις.

κι ασε με μενα, εγω την ακρη θα τη βρω
μεσα σε ρουχα πεταμενα γυρω γυρω
μες στου ονειρου και της τρελας το χορο
που μαλλον μονος μου για παντα θα τον συρω.
[B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Aνδρέας Lark 30-11-2010 @ 14:28	ένα λεκτικό 'παραλήρημα' σαν θεατρικός μονόλογος, ...δυνατός λόγος (κάτι συγκρατημένα ποιητικό και κάτι ακαριαίο), ...με βλέμμα 'πειραγμένο', ...ίσως λίγο παραπάνω εκτενές...
idroxoos 30-11-2010 @ 14:33	να βγουμε απεναντι, μακρια με ενα σαλτο. να πω απ’ τα βαθη της ψυχης ευχαριστω κι ενα μεγαλο σαν τον ουρανο συγνωμη εναν τρελο που παντα φταιει αγαπας ενα μολυβι που για παρτη του ολο γραφει πολύ όμορφο!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.::
monajia 30-11-2010 @ 21:42	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αντικλείδι 30-11-2010 @ 21:53	πολύ ωραίο κι αυτό !!!!!!!!!!!!! (να μας "γράφεις" πιο τακτικά) ...
ALIROS 30-11-2010 @ 22:07	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο