Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Περί καφέδων
 
[align=center]Νερό, καφές μέσα σε μπρίκια μπακιρένια.

Σκέτος, γλυκός κι άλλωτε μέτριος στη γεύση.

Μία μπλε φλόγα που όλα θα τα τιθασεύσει

και στο μυαλό σου πάντοτε η ίδια έννοια:

Πως θα μπορέσει η μούσα σου να σε εμπνεύσει;


Μ' ένα κουτάλι κυκλικά ανακατέβεις.

Ένα ομοιόμορφο χαρμάνι θες να φτιάξεις.

Τ' αληθινά ειν' όλα δω, αλλού μη ψάξεις.

Κάρδια και σώμα άδικα μη τα παιδεύεις,

Σαν το χρυσάφι αυτά τα λόγια να φυλάξεις.


Ακούς το βράσιμο, να οι πρώτες οι φουσκάλες

Στο άλλο χέρι ένα κάτασπρο φλιτζάνι.

Απ'τους πελάτες σου ξεκάθαρο φιρμάνι

Οι μέρες δύσκολες δεν είναι για σπατάλες

Των δυο χεριών σου ο καφές πληγές θα γιάνει.


H πιο γλυκιά η ρουφιξιά είναι η πρώτη

Μιας νιότης ξέγνοιαστης το πρώτο καρδιοχτύπι

το κατακάθι που θα μείνει σαν τη λύπη

σαν το φιλί ενός Ιούδα Ισκαριώτη

μιας νομοτέλειας το άγραφο «διότι».[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είσαι εσύ αστέρι εγώ είμαι ουρανός
 
poetryf
30-11-2010 @ 15:46
Κι όμως το' πιασες ακριβώς όπως σου το περιέγραψα!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ καλέ μου φίλε που μπορώ και μοιράζομαι μαζί σου τις σκέψεις και τις "εμπνεύσεις" της στιγμής !

......όσο για το ποίημα, απλά αγαπημένο.... ::hug.::
idroxoos
30-11-2010 @ 16:08
H πιο γλυκιά η ρουφιξιά είναι η πρώτη

Μιας νιότης ξέγνοιαστης το πρώτο καρδιοχτύπι

::up.:: ::up.:: ::up.::
Hercules V
30-11-2010 @ 16:44
Πανέμορφο Κώστα μας!!!!

Να είσαι καλά.
ΚατεριναΘεωνα
30-11-2010 @ 16:46
ΚΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΣΤ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ
ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΕΙ???προς το παρον τα αντιγραφω.....και βλέπου
με....... ::theos.::
ALIROS
30-11-2010 @ 21:58

H πιο γλυκιά η ρουφιξιά είναι η πρώτη

Μιας νιότης ξέγνοιαστης το πρώτο καρδιοχτύπι

το κατακάθι που θα μείνει σαν τη λύπη

σαν το φιλί ενός Ιούδα Ισκαριώτη

μιας νομοτέλειας το άγραφο «διότι». ΤΕΛΕΙΟ
monajia
30-11-2010 @ 21:59
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou
30-11-2010 @ 22:52
είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !!!!!!!!!!!! καλημέρα Κωστή !!!! ::up.:: ::hug.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
01-12-2010 @ 04:40
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αταξίδευτος
01-12-2010 @ 08:36
σαν το φιλί ενός Ιούδα Ισκαριώτη
μιας νομοτέλειας το άγραφο «διότι...

::up.:: ::up.:: ::up.::
martin luther
01-12-2010 @ 22:58
το κατακάθι σε ότι έχει τελειώσει, ο ντεβλές, έτσι τον έλεγαν οι πολίτισσες γιαγιάδες, εκεί να μείνει όλη η πίκρα και η ζωή να συνεχιστεί... ::hug.::
Aνδρέας Lark
29-12-2010 @ 06:40
Το 'τελετουργικό' της ετοιμασίας του καφέ σε παραλληλισμό με τις κάθε είδους ποιητικές συνθέσεις!
'...το άγραφο διότι'-ο σκόπελος που καλείται να υπερβεί η έμπνευση....!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο