| |
άδειες καρδιές ριγμένες στην αστρόσκονη
μυστηριώδεις σκέψεις ξεφυτρώνουν στην απόγνωση
επαναλαμβανόμενες σιωπηρές σκέψεις βγαίνουν στην όαση
ρίχνουν απομονομένες καρδιές στην μελαγχόλιση
χρονος χαμένος καθημερινής ενασχόλισης
αξιωποιώντας το τίποτα της επανάληψης
χάνοντας το θέλγητρο της απόλαυσης
κρύβονται πίσω από λόγια παραμόρφωσης
κλινόμαστε σε κόσμους αυτιστικούς
η εικόνα δεν τρυπάει τα αυτιά μας
το είναι μας παραδίδετε στην ουτοπία του
πιάνοντας τα κάγκελα της φυλακής μας
όσο μιλάς εγώ δεν θα σ΄ακούω
όσο μιλώ υποθέτω πως με καταλαβαίνεις
όσο μιλάς σκέφτομαι να σε σκοτώσω
όσο μιλώ θα λέω πως με μαγεύεις
κλινόμαστε μεσα σε κόσμους αχρονικούς
η εικόνα δεν τρυπάει τα μυαλά μας
το είναι μας παραδίδετε στον καθρέφτη του
πιάνοντας τα είδολα της εποχής μας
χρόνος χαμένος καθημερινής προσκόλησης
αξιωποίηση της περιορισμένης χωρητικότητας
πιάνοντας το τέλος της δημιουργηκότητας
στου μυαλού το μοτίβο της επαναληπτικότητας
άδειες ψυχές ριγμένες στην απελπισία
βουβές κραυγές χωρεύουν στην συνομιλία
το θέλω που έγινε κυριαρχεία
το δεν έχω καθορίζει την ουσία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
