monajia
03-12-2010 @ 23:02 |
Κι αν σταματήσεις...
μην σφραγίσεις τα χείλη σου...
μην θωρακίσεις τα στεγανά στο κορμί σου...
μίλησέ μου ψιθυριστά...
σαν το χάδι μιας ανεμών-ας...
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
smaragdenia
03-12-2010 @ 23:52 | Αν σταματήσεις...
θα τρέξουμε στο άβατο του ονείρου...
σκαρφαλώνοντας στον βωμό των θεών...
εκεί θα μεθύσουν οι αισθήσεις...
μονάχα εκεί θα σου παρα-δώσω την ύπαρξή μου...
ατίθαση σαν άτι...
καλπάζοντας στις κρυφές σου επιθυμίες...
ανασταίνοντας την ζωή σου...
στον βυθό των σπλάχνων μου...
Ψυχή μου...
Εσύ...
Δεν έχω λόγια ,.....πραγματικά Αφωνη Στέλιο...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ισως γιατί αυτού του είδους τα συναισθήματα με συγκινούν πάρα πολύ, είναι τα ομορφότερα που μπορεί να νοιώσει άνθρωπος::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Aνδρέας Lark
04-12-2010 @ 01:27 | Πρωτότυπο...ποιητική ανατροπή...συνήθως μιλάμε για την έκσταση του έρωτα αναφορικά με το άλλο πρόσωπο κι όχι τον εαυτό...
Υ.Γ. (καθυστερημένα 'Χρόνια πολλά') | |
ferelpis
04-12-2010 @ 02:02 | javascript:insertext('::up.::',%20'comment')javascript:insertext('::xmas.::',%20'comment')javascript:insertext('::cool.::',%20'comment') | |
elpidakwstopoulou
04-12-2010 @ 02:58 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !!!!!!!!!!! ::up.:: | |
ALIROS
04-12-2010 @ 04:13 | ποιηση | |
 |
