Ξημέρωσε κι' αναρωτιέσαι πάλι το γιατί.
Τα χέρια κι' η ψυχή σου παγωμένοι σαν νεκροί.
Ούτε γυναίκα ούτε φίλος για να σε κρατήσουν με στοργή.
Τα γκρεμισμένα όνειρα σαν γκρίζα τοπία στη βροχή.
Ισως κι' εσύ,
ν' ανήκεις στη σιωπή,
να κυνηγάς οράματα στα ερείπια της ηδονής.
Ισως κι' εσύ,
ν' ανήκεις στη σιωπή,
χωρίς θεούς και σύμβολα,
μοναχός πειρατής...
