| |
Ως χθες, σε σκλαβοπάζαρα,
μοίραζα την ψυχή μου
Τα όνειρα ανέφικτα,
στα μέρη της ερήμου…
Τώρα κλειστό και αχανές
το σκοτεινό δωμάτιο…
Όμως δε θέλω να μου λες
πως ό, τι ζω, είν’ μάταιο…
Ό, τι αγαπάω μια φορά,
το αγαπώ για πάντα…
Και ας σκορπά η ανάσα μου,
σα μεθυσμένη μπάντα…
Είν’ οι κατάλληλες στιγμές…
Μα και τα λάθος μέρη…
Και όλο πέφτω, χάνομαι…
Όπως το πεφταστέρι….
Σε παλιά λάθη τριγυρνώ…
Ν’ αγγίξω τη μορφή τους…
Μα είναι χαμένη από καιρό,
η ωραία μουσική τους…
Κάποτε δάκρυα θύμησης…
Κάποτε δάκρυα πόνου…
Ό, τι πονάει χάνεται…
Στο πέρασμα του χρόνου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
