Aνδρέας Lark
12-12-2010 @ 15:06 | Εύστοχο και πολύ δηκτικό αλλά η όποια του 'σκληρότητα' (μια γραμμή σε μια άλλη: οι άνθρωποι;-τσούζει!) αυτοαναιρείται στις όμορφες ποιητικές εικόνες που αντλούν το υλικό τους από ένα κομμάτι της καθημερινότητας που για κάποιους (προφανώς αυτό καταδεικνύεται) είναι και η μοναδική πραγματικότητα...!!! | |
ALIROS
12-12-2010 @ 15:09 | ποιηση
| |
στίχος
12-12-2010 @ 15:10 | Πριγκηπική οπτική .............αβάσταχτης..........καθημερινότητας..............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
mila moy
12-12-2010 @ 19:14 | Πως να νοήσεις μια γραμμή σε μια άλλη
όταν το χρώμα σαν το άρωμα που θέλεις ξεθυμένει
και της αγάπης το αγιάτρευτο κεφάλι
μένει μονάχο στης καρδιάς σου τον γιαλό να περιμένει
Βαρέθηκα τις μέρες που περνάνε
θάλασσες άγνωστες που ο χρόνος τις ρημάζει
στο σώμα μου τα λάθη μου κυλάνε
μαζί με εκείνα που ο Θεος μου μου προστάζει
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
monajia
13-12-2010 @ 01:53 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ................. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
 |
