Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132762 Τραγούδια, 271267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ακροβασίες θάρρους
 
Όλα άρχισαν μες τη σιωπή
κι ούτε που κατάλαβα
πως αναρριχήθηκαν σε πλαγιές αποχαιρετισμού,
με φτερά κέρινα έφτασαν ως τον ήλιο
για να πενθήσουν παλάμες
που τόλμησαν ν' αγγίξουν το όνειρο
με ακροβασίες θάρρους
για τα ύψη του παράδεισου.

Κι όσο οι χρόνοι συναινούσαν την αθωότητα
με φως σταγμένο στα μάτια
στα χαμόγελα
στις μιλημένες χαρακιές των αδιεξόδων
εκείνη χρονοτριβούσε με πείσμα,
με υπομονή,
με επίγνωση
πως η αρετή κατακτάται
στην αληθινή προσπάθεια
ν' αγγίξει τον άνεμο
από τα ψηλά καμπαναριά της αγάπης
στα μυρωμένα λιβάνια της υποταγής.

Μετά όλα μάδησαν
σε στοές που οι σκιές ψιθύριζαν λάμψεις
για να υπάρχει πάντα λιγοστό φως
να εξαργυρώνει την αθανασία των συναισθημάτων,
το ελάχιστο και το μέγιστο
μιας φυγής αναπότρεπτης
που τρέχει γι' αλλού με φορεμένες στάλες
έτοιμης από καιρό
για τους επερχόμενους κατακλυσμούς
στη μέση μιας ξεθωριασμένης τοιχογραφίας
στους ναούς του τέλους.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κομμάτια μνήμης βγαλμένα θαρρείς από ιστορίες έρωτα-φαντασίας-ζωής.
 
HYSTERICA
12-12-2010 @ 16:15
υποκλίνομαι!
στίχος
12-12-2010 @ 16:24
ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ...................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
arpistre
12-12-2010 @ 16:59
εξαίσιο το βρήκα!!
mila moy
12-12-2010 @ 19:26
Μετά όλα μάδησαν
σε στοές που οι σκιές ψιθύριζαν λάμψεις
για να υπάρχει πάντα λιγοστό φως
να εξαργυρώνει την αθανασία των συναισθημάτων,

::up.:: ::up.:: ::up.::
ALIROS
13-12-2010 @ 00:08
ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.::
monajia
13-12-2010 @ 00:54
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΜΝΗΜΩΝ
13-12-2010 @ 01:05
με φτερά κέρινα έφτασαν ως τον ήλιο
για να πενθήσουν παλάμες
που τόλμησαν ν' αγγίξουν το όνειρο

Αυτοί σου οι στίχοι μιλούνε με εικόνες για όλες και όλους που το όνειρο τους προσπέρασε χωρίς να σταματήσει....
Είναι θαυμάσιοι και χρωματισμένοι με την πίκρα της αλήθειας τους, τόσο έντεχνα που εμένα με σταμάτησαν και τους διάβασα ξανά και ξανά. Εύγε. Καλή σου μέρα και καλή σου βδομάδα....
Sofitsa
13-12-2010 @ 01:22
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
13-12-2010 @ 01:28
Μιά υπέροχη ζωγραφιά, πολύ πολύ καλό!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Ναταλία...
13-12-2010 @ 02:56
Κι όσο οι χρόνοι συναινούσαν την αθωότητα
με φως σταγμένο στα μάτια
στα χαμόγελα
στις μιλημένες χαρακιές των αδιεξόδων
εκείνη χρονοτριβούσε με πείσμα,
με υπομονή,
με επίγνωση
πως η αρετή κατακτάται
στην αληθινή προσπάθεια
ν' αγγίξει τον άνεμο
από τα ψηλά καμπαναριά της αγάπης
στα μυρωμένα λιβάνια της υποταγής.

Υπέροχο Σοφία ::yes.:: ::theos.:: ::xmas.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
13-12-2010 @ 04:12
καλημερα..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φλοισβος
13-12-2010 @ 04:20
Έχετε βαλθεί όλοι να με στείλετε αδιάβαστο σήμερα!!!!! Τι αριστούργημα είναι αυτό??????? ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο