| |
Ενα σημάδι, απ΄τη δική σου μαχαιριά μ'αναστατώνει
και με σκοτώνει και κάθε βράδυ πάω και πιο χαμηλά
είναι της μοίρας, το γραφτό να μου θυμήζει πως υπάρχεις
με τη μορφή σου να γελά, ειρωνικά
Δε θέλω να θυμάμαι τούτο το σημάδι
δε θέλω να θυμάμαι εκείνη τη βραδυά
η μαχαιριά σου μ'είχε στείλει στο σκοτάδι
μια μαχαιριά λιγο πιο κει απ'την καρδιά
Κι'αν τώρα στέκομαι εδώ και τραγουδάω
εγώ το λέω μόνο τύχη καθαρά
γιατί εκείνο το μαχαίρι που κρατούσες
δε βρήκε δρόμο για να καρφωθεί σωστά...
δε βρήκε δρόμο για να καρφωθεί βαθιά
Και ένα βράδυ, ήρθες και μου'φερες λουλούδια και γλυκά
τι να τα κάνω, πες μου γιατρεύουνε αυτά τη μαχαιριά
μου'πες συγνώμη, δεν ήθελες να γίνει έτσι τελικά
κι'εξαφανίστηκες στη νύχτα ξαφνικά
Δε θέλω να θυμάμαι τούτο το σημάδι
δε θέλω να θυμάμαι εκείνη τη βραδυά
η μαχαιριά σου μ'είχε στείλει στο σκοτάδι
μια μαχαιριά λιγο πιο κει απ'την καρδιά
Κι'αν τώρα στέκομαι εδώ και τραγουδάω
εγώ το λέω μόνο τύχη καθαρά
γιατί εκείνο το μαχαίρι που κρατούσες
δε βρήκε δρόμο για να καρφωθεί σωστά...
δε βρήκε δρόμο για να καρφωθεί βαθιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
