| |
« Είναι αργά »
Στην Άνω Πόλη έκαψα τα εφηβικά μου χρόνια
γυρνώντας μ`έναν έρωτα όλες τις γειτονιές
θυμάμαι που ξεχείλιζαν γαζίες τα μπαλκόνια
και τα πετροχελίδονα σχεδίαζαν φωλιές
Σήμερα απ`το μπαλκόνι μου την βλέπω χιονισμένη
γονάτισε η ανάμνηση, μεγάλωσα κι εγώ
ρυτίδες είν`τα χρόνια μου και η καρδιά καμμένη
έφυγαν τα καλύτερα, πονάει, τ`ομολογώ
Τα βήματα μου τρέμουνε στο "αργά" να σε ξανάβρω
ίσως με κούρασε η ζωή, μα η καρδιά ζητά
ένα καράβι των ευχών, που σκόνταψε σε βράχο
και σαν σκυλί αδέσποτο, κλαίει και αλυχτά
Κι εγώ μετρώ Χριστούγεννα, να ξαναρθούν σε μένα
να καβαλήσω τ`όνειρο, σαν τρελαμένο άτι
κι εσύ ψάχνεις στις ρίμες μου, κάτω από τα καμμένα
να ξαναζήσεις τ`όνειρο -το όνειρο που ακύρωσες-
σαν μια οφθαλμαπάτη..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 7
| | | | | | | |
|
