Μια πεταλούδα
με χρυσά φτερά
ήρθε στην πόρτα μου αργά
κι' είπα να ανοίξω αγκαλιά,
μήπως γιατρέψω
την πονεμένη μου καρδιά,
μήπως μπορέσω να φωτίσω
τα σβηστά δαδιά,
μήπως ζεστάνω
της ψυχής μου τη μοναξιά
...
φοβήθηκε
όμως την κοσμοχαλαζιά
κι' έφυγε
μες την παγερή νυχτιά
ένα βράδι του Δεκέμβρη ...
η μοναξιά πάλι μ' έχει έβρει ...
