| |
| | Στον μπαμπά μου |  | | |
ʼραγε είσαι εκεί καλά
εκεί ψηλά στα αστέρια,
εκεί όπου κοιτούσαμε
μαζί τα καλοκαίρια.
Και μου 'λεγες κορίτσι μου
εκεί θα πάω και εγώ,
το πότε θα πεθάνω
δεν ξέρω μόνο αυτό.
Γύρναγα και σε κοίταγα
που τα 'λεγες αυτά,
ποτέ δεν το περίμενα
πως θα 'βγαιναν σωστά.
Ήθελα πάντα δίπλα μου
να σε έχω εγώ πατέρα,
σε ήθελα για στήριγμα
για πάντα νύχτα μέρα.
Γιατί με πόνεσε ο Θεός
γιατί τι έχω κάνει,
είχες δικαίωμα να ζεις
όμως έχεις πεθάνει.
Κοίτα λοιπόν την κόρη σου
κοίτα από ψηλά,
τι πόνο έχει μέσα της
βαθειά μες στην καρδιά.
Μου λείπεις πατερούλη μου
και όσο περνάει ο καιρός,
μου λείπεις περισσότερο
με στέρησε ο θεός.
Ήθελα την αγάπη σου
ήθελα την στοργή,
σε ήθελα αποκούμπι
σ' όλη μου την ζωή.
Τώρα εγώ προσεύχομαι
να 'σαι ευτυχισμένος,
εκεί ψηλά στον ουρανό
στα σύννεφα χωμένος.
Και δεν θα αργήσει και ο καιρός
για να συναντηθούμε,
υπομονή μπαμπάκα μου
και πάλι θα βρεθούμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Γιώτα μου,είναι πολύ συγκινητικό.Όντως ποτέ δεν περιμένουμε ο θάνατος να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα...Κουράγιο...η ζωή συνεχίζεται!ΜΕΛΕΝΙΑ | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Δεν πεθαίνει καθόλου εύκολα ένας άνθρωπος... για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μην αφήσει πίσω του ούτε έργα, ούτε λόγια, ούτε φιλίες, ούτε αγάπες, ούτε αναμνήσεις. Συνεχίζει να ζει μέσα σε όλα αυτά, και μέσα στη σκέψη όσων τον αγαπούν και τον θυμούνται. Ο μπαμπάς σου μού φαίνεται πολύ ζωντανός Γιώτα! ftx | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Ο αιώνιος κύκλος της ζωής καλή μου Γιώτα συνεχίζεται. Το ποίημα σου με έκανε να κλάψω αφού θυμήθηκα τον δικό μου πατέρα που έχω χάσει. Το ίδιο θα μπορούσαν να σου πουν εκατομμύρια άνθρωποι που έχασαν όχι τον μπαμπά τους αλλά το παιδί τους. Ετσι είναι η ζωή. Ο καθένας μας κάνει τον κύκλο του. Ο μπαμπάς σου δεν σου ανήκε, όπως και εσύ δεν ανήκεις σε κανένα. ΑΥΤΟΣ που μας έφερε σ΄ αυτό τον κόσμο κάποια στιγμή μας ξαναπαίρνει. Αυτό είναι όλο. Μην ξεχνάς έχεις ζωντανούς ανθρώπους που αγαπάς, σε αγπάνε το ίδιο και σε χρειάζονται. Δεν ξέρω τι να σου πώ μόνο να είσαι καλά. Κώστας | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ,ΠΟΤΕ,ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ.ΟΣΟ ΚΥΝΙΚΟ ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ.Ο ΠΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑ,Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙBARBIE | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Επίδή κι εγώ έχω χάσει το μπαμπά μου υτό το ποιηματάκι με έκαν να δακρύσω, πράγμα που δε μου συμβαίνει αύκολα. Μου επιτρέπεις να το λέω και για το δικό μου το μπαμπά.Lacrimosa | | Ανώνυμο σχόλιο
04-08-2004 | Γιώτα...ο μπαμπάς σου θα είναι πολύ χαρούμενος για σένα από εκεί που είναι και πολύ περήφανος...Μαρία | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
