| |
| | Το άτι |  | | |
Τό άτι
Άπό ψηλά σάς άγροικώ. Τό είδος σας προσέχω.
Τόν κόσμο σας περιφρονώ κι όριστικά άπέχω.
Τό σώμα μου πληγώσατε, μέ σφαίρες καί μέ βέλη,
μά άπ τούς κινδύνους έμαθα καί ξεγλυστρώ σάν χέλι.
Ύπήρξαν άτυχες στιγμές, πού πίστεψα στά λόγια,
αύτών πού άπάτη σπούδασαν, σέ μαύρα καταγώγια.
Πότε γλυκά , πότε σκληρά, μέ κόλπα καί τερτίπια,
μού κλέψαν ότι άκριβό κι άφήσαν πίσω έρείπια.
Τίς φυλακές σας γκρέμισα καί πράσινα λειβάδια,
βλέπω μονάχα τό πρωί, τόν ούρανό τά βράδυα.
Δικός μου είν' ό όρίζοντας καί μάνα μου ή φύση.
Δέν μέ μολύνουν οί πομπές άνθρώπων καί τά μίση.
Γιατί' μαι άτι άραβικό, πού λεύτερο καλπάζει.
Άπό γενιά άνεξάρτητη, τό αίμα της πού βράζει.
Γιατί΄μαι τ΄άνεμου παιδί καί τού στοιχειού έγγόνι,
πού όσες φορές κι άν χτυπηθεί,ποτέ δέν ξεματώνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
19-12-2010 @ 03:02 | Γιατι μαι ατι αραβικο, που λευτερο καλπαζει.
Απο γενια ανεξαρτητη, το αιμα της που βραζει.
Γιατι μαι τ ανεμου παιδι και του στοιχειου εγγονι,
που οσες φορες κι αν χτυπηθει, ποτε δεν ξεματωνει.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.............
ΕΥΓΕ.....................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
19-12-2010 @ 03:33 | Ωραιότατο, μπράβο
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | στίχος
19-12-2010 @ 15:36 | ::rock.:: ::theos.:: ::yes.:: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
