| |
Κάποτε θα έλεγα μπορούμε
μη φοβάσαι, ξέρεις έχουμε καιρό.
Έχουμε καιρό που πέρασε.
Πέρασαν μαζί του κι οι ελπίδες.
Η πίκρα που τις διαδέχτηκε
μεγάλωσε και έγινε χωρισμός.
Ο χωρισμός έφερε δάκρυ,
το δάκρυ έγινε κλάμα
και το κλάμα σπαραγμός.
Πνίγηκε ο έρωτας στο δάκρυ
όμως φτάνει, τα δάκρυα σκούπισε
και σταμάτα να κλαις.
Κοίτα τον ήλιο, την αχτίδα
που δειλά δειλά προβάλει.
Δες την πιο καθαρά, δεν ειν'αχτίδα
είναι λουλούδι, ειν'ανθός.
Χαμογέλα γλυκιά μου,γλυκά σ'αγαπώ.
Σ'αγαπώ γιατί δάκρυσες
και με το δάκρυ σου
πότισες το λουλούδι της αγάπης μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
